 |
| pixabay / PawinG |
Του Στρατή Μαζίδη
Μέσα σε όλα αυτά συζητούσα με ένα φίλο και κάτοικο της πόλης για τα κληροδοτήματα. Μια πρώτη γενική πικρή γεύση είναι πως είτε τα κάναμε θάλασσα, είτε άλλα επιθυμούσε ο διαθέτης αλλά διαφορετικά συνέβησαν, είτε δεν τα εκμεταλλευτήκαμε αφήνοντας τα χρόνια να περνούν.
Πχ το κτήμα Σιστοβάρη που θεωρητικά σε λίγες ημέρες περνά στην κατοχή του Δήμου εξελίχθηκε σε μια περιπέτεια κοντά 20 ετών και κανείς δεν ξέρει αν θα συνεχιστεί. Όσο κι αν κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί και κατά συνέπεια διευθετηθεί απλούστερα, ο Δήμος δοκίμασε να πάρει το ακίνητο νωρίτερα, καθυστέρησε, δεν τόλμησε, δεν, δεν, δεν και η συνέχεια είναι γνωστή.
Μετά είχαμε την κληρονομιά του Πρίγγουρη που ενώ ο άνθρωπος τα άφησε όλα στο Δήμο, δικές μας διοικήσεις συμφώνησαν με τους κληρονόμους της χήρας του, η οποία διεκδικούσε τη νόμιμη μοίρα και κάπως έτσι παραχωρήσαμε τα διαμερίσματα. Βλέπετε δεν ήταν δική τους περιουσία. Εύκολα μοιράζεις κάτι που δεν είναι δικό σου. Κι εδώ που τα λέμε, γνωρίζει κανείς κάποιον/α που ασχολήθηκε με τα τοπικά κοινά κι άφησε κάτι στην πόλη; Αλλά μήπως ήμασταν ικανοί να τα διαχειριστούμε; Έβγαζε ο Δήμος χρήματα από αυτά; Το ένα το είχε δώσει στον πάρεδρο του Ε.Σ., τα άλλα μας φόρτωναν με πρόστιμα οι ΔΕΚΟ όταν κάποιος Δήμαρχος μοίραζε τα κλειδιά τους παράνομα όπως έχει παραδεχτεί και έχουμε γράψει τόσες φορές δίχως να ιδρώνει το αυτί κανενός.
Επίσης δεν ξεχνάμε το Γιαβάσειο. Πρακτικά μια φάτσα κτιρίου να στέκεται για δεκαετίες στην Ερμού περιμένοντας κάποιος να ασχοληθεί, μέχρι που πήγε να πέσει μόνη της και είχαμε την περιβόητη τσουχτερή απευθείας ανάθεση αρχές Αυγούστου του 2013. Δηλαδή όχι μόνο δε βγάζαμε, αλλά βάζαμε. Κι ύστερα ήρθε μια προβληματική μίσθωση με τον απίθανο όρο του 13% πάνω σε θεωρητικά χρήματα και εν συνεχεία μια ακόμη πιο προβληματική διαχείριση των ζητημάτων που προέκυπταν.
Μέσα σε όλα βάλτε και το ακίνητο του πρώην ΟΑΕΔ στη Μεσογείων όπου αντί να στεγάζουμε εκεί πχ το ΚΕΠ, προτιμάμε να πληρώνουμε ενοίκια.
Αλλά το επιστέγασμα είναι το Κτηματολόγιο όπου η πλειοψηφία των ακινήτων του δήμου είναι αγνώστου ιδιοκτήτη. Από τα σχολεία μέχρι τις πλατείες. Το αποτέλεσμα; Να χαθεί η χρηματοδότηση από την Περιφέρεια για την πλατεία Αγίου Ιωάννου, να μην μπορεί για ένα χρόνο να ξεκινήσει το κολυμβητήριο αφού κανείς δεν ήθελε να ασχοληθεί από τις προηγούμενες διοικήσεις παρά τις έγγραφες ενημερώσεις της αρμόδιας υπηρεσίας και ποιος ξέρει τι άλλο.
Αν όλοι αυτοί οι διαθέτες είχαν τη δυνατότητα να επανέλθουν στη ζωή για μια ώρα με τη δυνατότητα να αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους, τι θα έκαναν άραγε;
Μήπως αυτό που μου είπε ο φίλος; «Δε θα άφηνα στο Δήμο Αγίας Παρασκευής ούτε μια βίδα».
