Του Στρατή Μαζίδη
Γενικώς πολλά σημεία σε αρκετούς δήμους σκάβονται. Το λεκανοπέδιο έχει γεμίσει τρύπες για να επεκταθεί το δίκτυο των οπτικών ινών. Ωστόσο ακόμη και στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας δεν είναι δυνατό να γίνεται ένα μεγάλο τεχνικό έργο, να ξοδεύονται χρήματα και λίγο μετά, τσουπ, να σου τα συνεργεία να τρυπήσουν, να ξηλώσουν, να χαλάσουν.
Θα πει κανείς πως είναι υποχρεωμένοι μετά να αποκαταστήσουν ό,τι χάλασαν. Ισχύει. Όμως πόσες φορές μείναμε ικανοποιημένοι από την αποκατάσταση;
Τέλη του 2014 εργολάβοι της ΔΕΗ έκαναν κάποια έργα στη γειτονιά μου. Θυμάμαι ότι καθυστερούσαν υπερβολικά ενώ άφηναν τα σπίτια δίχως ρεύμα για αμέτρητες ώρες σε καθημερινή βάση. Μέχρι και ο τότε Δήμαρχος κ. Σταθόπουλος είχε έρθει να δει τι στην ευχή γίνεται. Άκρη δεν έβγαλε. Το συνεργείο κάποια στιγμή εδέησε να τελειώσει αφήνοντας όμως τις λακκούβες ανοικτές και έρχεται μια μεγάλη βροχή που βραχυκύκλωσε το δίκτυο του ΟΤΕ. Βρήκαμε το ρεύμα, χάσαμε το τηλέφωνο και το ίντερνετ.
Συνεπώς όταν ακούει κανείς τη λέξη "αποκατάσταση", ας κρατά μικρό καλάθι.
Επιπλέον ανακύπτει και ένα άλλο ερώτημα. Πώς όλοι αυτοί σκάβουν όπου κι όποτε θέλουν; Ήταν τόσο δύσκολο να συντονιστούν χρονικά και παράλληλα με τις εργασίες της ανάπλασης, να κάνουν κι αυτοί τη δουλειά τους; Ας μας διαφωτίσει κάποιος...
Σε κάθε περίπτωση, όσο μπανανία και να είμαστε ως χώρα, δε γίνεται να τελειώνει ένα έργο την άνοιξη και λίγους μήνες μετά να ξηλώνεται. Πέρα από παράνοια, πρόκληση και ό,τι άλλο θέλετε, είναι και τα χρήματά μας!