Του Στρατή Μαζίδη
Και ίσως σε κάποιον να φαντάζει επίδειξη δύναμης να ειρωνεύεται, να διακόπτει ή να φωνάζει αλλά βλέποντας το βίντεο ίσως αλλάξει άποψη.
Από εκεί και πέρα τα προβλήματα των σχολείων είναι γνωστά, όμως ενώ αναφέρθηκαν από τους εισηγητές - αρμόδιους αντιδημάρχους (Λογοθέτη, Σιούλα, Παπαμιχαήλ) η κουβέντα δεν εστίασε σε αυτά.
Ποια είναι τα προβλήματα των σχολείων;
👉 Το πρώτο ότι πρόκειται ως επί τον πλείστον για παλιές κτιριακές μονάδες με μέσο όρο ηλικίας τα 35 έτη
👉 και το δεύτερο, που όπως ειπώθηκε, έτσι αφέθηκε να πέσει κάτω, ότι σε σύνολο 39 σχολικών μονάδων, στο Κτηματολόγιο ως ιδιοκτήτης ο Δήμος Αγίας Παρασκευής φαινόταν μόνο για τα...7.
Ως προς την παλαιότητα, όλοι αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει κτίριο ηλικίας άνω των 30 ετών. Όσων πιάνει το χέρι και ασχολούνται, ξέρουν πολύ καλά ότι σε ένα καινούριο κτίριο μετά την πρώτη πενταετία εμφανίζονται σημάδια φθοράς. Προσέξτε την εξωτερική τοιχοποιΐα σε σχολεία που δεν έχουν γίνει καθόλου εκτενείς επισκευές.
Σε κάθε περίπτωση οι Δημοτικές Αρχές διαχρονικά προσπαθούσαν να διαχειριστούν το ζήτημα κάνοντας φιλότιμες προσπάθειες αλλά... με πενιχρά μέσα. Τι να σου κάνει πχ το σκάρτο 1 εκ. ευρώ όταν πρέπει να συντηρήσεις 39 μονάδες που εκτός της ηλικιακής φθοράς, πρέπει να αντιμετωπίσεις και έκτακτα ζητήματα; Το ζητούμενο είναι να μπορέσεις να βρεις επιπλέον χρήματα για να τα ρίξεις στα σχολεία χωρίς να το κάνεις σε βάρος άλλων αναγκών των δημοτών. Οπότε καλό είναι να αποφεύγει κανείς τη λαϊκίστικη ρητορική τύπου "δώσατε τόσα για το Α και όχι για το Β". Τα σχολεία σε όλα τα αστικά κέντρα είναι σαν τα παλιά παντελόνια.
Από εκεί και πέρα η χώρα έχει προτεραιότητες. Όχι μόνο τώρα, αλλά τα τελευταία 50 χρόνια. Σε αυτή δεν περιλαμβάνονται ούτε η Δημόσια Παιδεία, ούτε η Δημόσια Υγεία, ούτε η Δημόσια Ασφάλεια. Προέχει το yes στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, τις Βρυξέλλες και το άνοιγμα μετώπων με έθνη που δε μας έβλαψαν. Αλλά όλα αυτά τα επιβράβευσαν, επικύρωσαν και επισφράγισαν στις κάλπες αμέτρητες φορές οι ψηφοφόροι, είτε με την προσέλευση είτε με την αδιαφορία τους από το 1974 ως σήμερα.
Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτό η κάθε Δημοτική Αρχή καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά σε μια άνιση για αυτή μάχη. Πχ το κράτος απαιτεί σε κάθε νέα οικοδομική άδεια τη θερμοπρόσοψη του κτιρίου. Πόσα προγράμματα και χρηματοδοτήσεις έβγαλε για τη θερμοπρόσοψη των σχολείων και την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στις ταράτσες τους ώστε να είναι ενεργειακά αυτόνομα; Κανένα. Πόσες πχ υδατοδεξαμενές εγκατέστησε στις αυλές τους ώστε μέσω αυτών να ποτίζονται τα δέντρα και τα φυτά τους κάνοντας οικονομία στο νερό; Καμία.
Σε αυτό το καταθλιπτικό σκηνικό ήταν επιτυχία της Δημοτικής Αρχής που εξασφάλισε την ενεργειακή αναβάθμιση τριών δημοτικών σχολείων από την Περιφέρεια Αττικής και καλείται να συνεχίσει να χτυπά πόρτες, να πηγαίνει σε υπουργεία και να διεκδικεί, διότι πολύ απλά για να πάρεις, πρέπει να ζητάς. Να ζητάς πολλά και επίμονα.
Επιπλέον η επιλογή του μοντέλου της Συμφωνίας - Πλαίσιο, το οποίο ανακοίνωσε ο Δήμαρχος κ. Μυλωνάκης και επίσης πρότεινε ο Γιώργος Οικονόμου, θα λύσει πολλά διαδικαστικά και χρονικά προβλήματα. Οι συμφωνίες αυτές που αφορούν τόσο υπηρεσίες όσο και προμήθειες, δίνουν τη δυνατότητα σε ένα Δήμο να πάει σε μια συμφωνία με έναν ή περισσότερους οικονομικούς φορείς για 3+1 έτη. Επίσης μπορεί να αυξήσει αν θέλει το ποσό της Συμφωνίας ενώ αυτή τρέχει. Με τον τρόπο αυτό:
α. επιτυγχάνει οικονομίες κλίμακας αφού θα πάρει μια καλή προσφορά για τις συντηρήσεις - επισκευές στα σχολεία
β. θα απαλλάξει τις υπηρεσίες του δήμου από ένα σωρό γραφειοκρατικών διαδικασιών για την κάθε ανάθεση αφού πλέον αντί για Χ αριθμό θα έχουμε μόλις... μία.
γ. θα αντιμετωπίζει άμεσα τα προβλήματα που προκύπτουν
Όσον αφορά το μοντέλο των ΣΔΙΤ, σίγουρα ξενίζει να βλέπεις μεγαλοεργολάβο να αναλαμβάνει την κατασκευή ενός σχολείου και τη συντήρησή του ως προς όλα για 25 χρόνια. Βέβαια σε μια κανονική χώρα αυτά θα μπορούσε να τα αναλάβει μια κρατική
κατασκευαστική εταιρεία, αλλά στην Ελλάδα των υ[η]μέτερων διορισμένων κομματικών στρατών και των άλλων
εξωτερικών προτεραιοτήτων αυτό αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Οπότε σε ένα χρεοκοπημένο κράτος που επιβιώνει από το φορολογικό ξεζούμισμα των πολιτών, θα πρέπει να το σκεφτούμε δύο φορές πριν το απορρίψουμε ως επιλογή κατασκευής πχ για του Μακρή [όταν έρθει εκείνη η ώρα] και για όποια άλλη νέα σχολική μονάδα, καθώς η χρηματοδότηση της ανέγερσης και της συντήρησης περνά στο κράτος αντί να βαρύνει τις πλάτες του Δήμου.
Τέλος, όταν φτάνουμε στο 2024 για να διαπιστώσουμε πως για το 80% των σχολικών κτιρίων της Αγίας Παρασκευής δεν υπήρχε ιδιοκτήτης στο Κτηματολόγιο και ότι πέρασαν Δημοτικές Αρχές, των οποίων οι πρωταγωνιστές κουνάνε σήμερα το δάχτυλο, αλλά δεν το κούνησαν για να διασφαλίσουν την περιουσία του Δήμου, ποια κουβέντα να κάνουμε; Δεδομένου ότι το Α και το Ω σε συμβάσεις που αφορούν περιουσία του δημοσίου πρέπει να μην υπάρχουν ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες, αντιλαμβάνεται κανείς πως όλα όσα έγιναν τα περασμένα χρόνια ήταν στον..."αέρα".
