 |
| αριστερή φωτο από pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Πχ η υπηρεσία καθαριότητας είναι ένας νευραλγικός τομέας. Δεν μπορεί να νεκρώνει την Παρασκευή και να επανεκκινεί μεσάνυχτα Κυριακής προς Δευτέρα. Φανταστείτε ομοίως να σταματούσαν τα νοσοκομεία, ο στρατός, η αστυνομία και η πυροσβεστική. Για αυτό επιβάλλεται να έχουν το ανάλογο προσωπικό ώστε να βγαίνουν οι βάρδιες και οι εργαζόμενοι να διασφαλίζουν τα ρεπό τους, οι οποίοι εντασσόμενοι σε έναν τέτοιο κλάδο αποδέχονται πως αναλαμβάνουν μια πολύ δύσκολη αποστολή και όχι πχ να συμπληρώνουν στοιχεία στο πρωτόκολλο.
Προσωπικά θεωρώ ότι το βασικότερο πρόβλημα από πλευράς Δήμου είναι η αποκομιδή τα Σαββατοκύριακα. Η σημερινή Δημοτική Αρχή κατάφερε να βγάλει κι ένα δεύτερο δρομολόγιο τα Σάββατα, αλλά τι να πρωτομαζέψει κι αυτό σε μια πόλη 100.000 κατοίκων;
Επιπλέον η υπηρεσία καθαριότητας έχει χρήσιμο πλεονέκτημα που όμως καμία Δημοτική Αρχή δεν αξιοποίησε μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι της καθαριότητας κυκλοφορούν σε όλη την πόλη. Έχουν σε μεγάλο βαθμό εικόνα για το παραμικρό. Θα μπορούσαν λοιπόν να καταγράφουν τα διάφορα ζητήματα, όπως πχ με το φρεάτιο για τα νερά της βροχής που έγινε ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα. Σε ένα απλό σημειωματάριο [δε χρειάζεται να ηλεκτρονικοποιηθούμε στα πάντα] θα μπορούν να καταγράφουν τι -και αν- εντοπίζουν.
Από εκεί και πέρα ο οποιοσδήποτε Δήμος δεν έχει καμία ευθύνη όταν κάποιοι ξεφορτώνονται όλη την οικοσκευή ή τα ρούχα τους στο δρόμο στα πλαίσια - τάχα - της φιλανθρωπίας τύπου "τα βγάζω μήπως τα πάρει κανένας φτωχός". Αν θες να τα πάρει κάποιος φτωχός δεν πετάς τα ρούχα δίπλα στο κάδο σε μια σακούλα, ούτε απλώνεις τα παπούτσια σου στο πεζοδρόμιο, αλλά τα παραδίνεις καθαρά σε αντίστοιχους φορείς που γνωρίζουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Επίσης παρατηρεί κανείς πλούσια βλάστηση σε πεζοδρόμια και αυλάκια. Είναι σαν φυκιάδες. Μόνο τα λαβράκια, οι κέφαλοι και οι μουρμούρες απουσιάζουν. Κι αναρωτιέσαι, είναι τόσο δύσκολο το κάθε κτίριο, είτε μονοκατοικία είτε πολυκατοικία να βγει 5-10 λεπτά να καθαρίσει το χώρο μπροστά του;
Ούτε μιλάμε για αυτούς, που ενώ σχεδόν όλοι έχουν αυλές και κήπους, βγαίνουν με τα οικόσιτά τους για να λερώσουν πεζοδρόμια και πόρτες συμπολιτών τους απομακρυνόμενοι αδιάφορα.
Όπως επίσης υπάρχουν κι αυτοί που απλά χ...στηκαν.
Θυμάμαι μια σκηνή το 2012 στην Ευεργέτου Γιαβάση ένα μεσημέρι. Σταματά ένα ΙΧ και κατεβαίνει ένας άνδρας κάποιας ηλικίας. Φορά γάντια μιας χρήσης και κολλά ένα ενοικιαστήριο σε μια κολόνα της ΔΕΗ. Το χαρτί από το αυτοκόλλητο το άφησε να πέσει στο δρόμο. Στη συνέχεια απομακρύνθηκε για να μπει στο αμάξι του και να φύγει. Δε θα μαζέψετε το χαρτί, τον ρώτησα. Και τι απαντά; "Θα περάσουν από το Δήμο που είναι δουλειά τους να το μαζέψουν". Συγχαρητήρια, του φώναξα από μακριά, και τον χειροκρότησα ειρωνικά προχωρώντας. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα με φωνάζει δείχνοντάς μου πως το μάζεψε.
Άλλη φορά πάλι κάποιος έτρωγε ένα πορτοκάλι έξω από το σπίτι του στο πεζοδρόμιο. Τον έχω δει στο παρελθόν αρκετές φορές σε διάφορα δρώμενα. Το σπίτι του δίπλα, ο κάδος παραδίπλα, αλλά προτίμησε να πετάξει τις φλούδες στα όμβρια.
Όπως υπήρχε και δημοτικός σύμβουλος που δε βγήκε στο facebook, ούτε έκανε τηλέφωνα στις υπηρεσίες αλλά πήρε δύο εργαλεία και σε τρία λεπτά καθάρισε τη σχάρα του αγωγού των ομβρίων μπροστά στο σπίτι του. Τόσο απλό.
Ναι πρέπει να έχουμε απαιτήσεις από το Δήμο από την στιγμή που πληρώνουμε. Ταυτόχρονα όμως οφείλουμε να είμαστε νοικοκύρηδες ακριβώς για να μπορούμε να απαιτήσουμε μέχρι τέλος και οι αξιώσεις μας να έχουν βαρύτητα.
