To χρώμα για ένα δημόσιο έγγραφο δεν συνηθίζεται, γεγονός που δημιουργεί το ερώτημα γιατί σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο το δίπλωμα οδήγησης διαθέτει αυτή τη σπάνια απόχρωση.
Σε
ένα δημόσιο έγγραφο το χρώμα -πέραν του λευκού- συνήθως υποδηλώνει μια
συγκεκριμένη κατάσταση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το περίφημο
απολυτήριο του στρατού, το οποίο διαθέτει διαφορετικούς χρωματισμούς,
ορίζοντας επί της ουσίας την κατάσταση ετοιμότητας του εφέδρου.
Πέραν όμως από το Ειδικό Φύλλο Πορείας, το οποίο παραλαμβάνει κανείς μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, χρώμα διαθέτει και η άδεια οδήγησης. Όχι ένα οποιοδήποτε χρώμα αλλά το σπανιότατο -για ένα δημόσιο έγγραφο- ροζ, το οποίο δεν αποτελεί ελληνικό προνόμιο αλλά μια επιλογή που ακολουθούν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.
Πέραν όμως από το Ειδικό Φύλλο Πορείας, το οποίο παραλαμβάνει κανείς μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, χρώμα διαθέτει και η άδεια οδήγησης. Όχι ένα οποιοδήποτε χρώμα αλλά το σπανιότατο -για ένα δημόσιο έγγραφο- ροζ, το οποίο δεν αποτελεί ελληνικό προνόμιο αλλά μια επιλογή που ακολουθούν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.
Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, πώς φτάσαμε σε αυτήν την επιλογή, η οποία μάλιστα ακολουθείται και στη νέα γενιά των διπλωμάτων οδήγησης. Μπορεί, λοιπόν, το γνωστό στους περισσότερους χάρτινο τρίπτυχο να αποτελεί παρελθόν, καθώς και οι τελευταίοι των… παραδοσιακών οφείλουν αργά ή γρήγορα να αντικαταστήσουν την παλαιού τύπου άδεια οδήγησης με τη νέα, το σχήμα και το υλικό κατασκευής της οποίας παραπέμπει σε πιστωτική κάρτα, ωστόσο, το χρώμα θα παραμείνει ροζ.
Αναζητώντας την ιστορία του ροζ διπλώματος θα χρειαστεί κανείς να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και ειδικότερα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πίσω στο 1920, τα πρώτα διπλώματα οδήγησης στη Γαλλία ήταν ροζ χρώματος, μια μάλλον τυχαία χρωματική επιλογή η οποία έμελλε να υιοθετηθεί από ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το ροζ χρώμα των αδειών οδήγησης επισημοποιείται από τη Σύμβαση για την Οδική Κυκλοφορίας της Βιέννης, η οποία υπογράφεται το 1949 με σκοπό να διευκολύνει τη διεθνή οδική κυκλοφορία και να προάγει την οδική ασφάλεια, θεσπίζοντας κάποιους βασικούς κανόνες κυκλοφορίας.
Η Σύμβαση της Βιέννης προβλέπει τη χρήση του ροζ χρώματος για την έκδοση των αδειών οδήγησης, επιλέγοντας να ακολουθήσει το παράδειγμα της Γαλλίας. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, και πιο συγκεκριμένα το 2006, εκδίδεται κοινοτική οδηγία για τα μέλη-κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καθιστά το ροζ ως το χρώμα το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιείται εντός της Ε.Ε. για τα έγγραφα που σχετίζονται με το δίπλωμα οδήγησης.
Το ροζ χρώμα υπάρχει και σε άδειες οδήγησης εκτός Ευρώπης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αυστραλίας, όπου με ροζ δίπλωμα εφοδιάζονται εκείνοι οι οδηγοί οι οποίοι απαγορεύονται δια νόμου να καταναλώσουν και την παραμικρή ποσότητα αλκοόλ.
