Αρχαιρεσίες τοπικών συλλόγων ή όταν εξακολουθούμε να αρνούμαστε την πραγματικότητα

Kyle Glenn/unsplash

Έντονη συζήτηση πραγματοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα σχετικά με τις αρχαιρεσίες ενός τοπικού συλλόγου και το αν κάποια "ολοκαίνουρια" μέλη μπορούσαν τόσο να ψηφίσουν όσο και να διεκδικήσουν την εκλογή τους στο διοικητικό συμβούλιο. Τελικά κηρύχθηκε ανακωχή με ένα προσωρινό σχήμα το οποίο θα παραμείνει μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε οι χθεσινοί να παλιώσουν τόσο όσο χρειάζεται, για να ψηφίσουν και να ψηφιστούν.

Του Στρατή Μαζίδη

Είναι φανερό ότι το παραταξιακό στοιχείο και οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές σε 11 μήνες, αποτελούν την αιτία της αντιπαράθεσης για τις αρχαιρεσίες του συλλόγου. Πρόσωπα προσκείμενα σε αντιπολιτευτικές παρατάξεις επιθυμούν να εκτοπίσουν όσους πρόσκεινται στην παράταξη της συμπολίτευσης. Το έργο το έχουμε ξαναδεί προ πολλού σε άλλο σύλλογο με άλλους πρωταγωνιστές.

Για έναν ανακατανόητο λόγο, το τοπικό πολιτικό σύστημα, μέσω των κινήσεών του δείχνει πως εκτιμά ότι ελέγχοντας κάποιο..."μαγαζί" [έτσι μου είχε χαρακτηρίσει κάποτε κάποιος επικεφαλής την πιθανότητα να αναλάβει δικό του πρόσωπο την προεδρία ενός συλλόγου], αποκτούν επιπλέον εφόδιο στη μάχη των δημοτικών εκλογών.

Επίσης, διαχρονικά, αρκετά πρόσωπα με επιθυμία να πολιτευτούν, φρόντισαν να περάσουν πρώτα από διοικητικά συμβούλια συλλόγων. Εκλεγόμενα με λίγες ψήφους, θα μπορούσαν να συμπληρώσουν στο βιογραφικό τους πως είναι μέλη διοικητικών συμβουλίων.

Τίποτε όμως δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα από τις παραπάνω προσεγγίσεις που χαρακτηρίζουν όχι μόνο παλιούς πρωταγωνιστές της τοπικής πολιτικής σκηνής, αλλά και πρόσωπα που θεωρητικά θα έπρεπε να φέρουν μια φρεσκάδα.

Οι τοπικοί σύλλογοι στα αστικά κέντρα δεν έχουν μεγάλη απήχηση στο εκλογικό σώμα. Όποιος επιθυμεί να το διαπιστώσει, μπορεί απλά να ανατρέξει σε σταυροδοσίες προγενέστερων εκλογικών αναμετρήσεων. Εν ενεργεία πρόεδροι ή πρόσωπα με σημαντική παρουσία και προσφορά σε συλλόγους, πέρασαν από ψηφοδέλτια και δεν ακούμπησαν.

Συμπληρωματικά σε αυτό μπορεί να προσθέσει κανείς ότι σε συλλόγους περιοχών πολλών χιλιάδων κατοίκων, τα πρόσωπα εκλέγονται ουσιαστικά από ένα μικρό αριθμό ψήφων ενώ σε δράσεις οι οποίες δεν περιλαμβάνουν μουσική και φαγητό, η προσέλευση είναι απογοητευτική.

Γιατί; Διότι πρώτον ως λαός δεν έχουμε κουλτούρα συμμετοχής σε συλλόγους και δεύτερον εδώ και 15 χρόνια ζούμε σε ένα διαρκές καθεστώς κρίσης και τρομοκρατίας [οικονομική κρίση - μνημόνια - πανδημία - πόλεμος] με τον καθένα και την κάθε μία να κοιτούν πως θα επιβιώσουν.

Η δε τάση των παρατάξεων να εισχωρήσουν και να ελέγξουν συλλόγους προσδοκώντας πως αυτό θα φέρει ψήφους, επιδεινώνει την κατάσταση.

Εν προκειμένω μάλιστα φαντάζει λίγο περίεργο σήμερα να θέλω να γίνω μέλος ενός συλλόγου και αντί να δώσω χρόνο να δω αν μπορώ να ενταχθώ, αν μου ταιριάζουν τα πρόσωπα και το αντίστροφο, αν, αν, αν, να θέλω δίχως γνώση κι εμπειρία όσον αφορά τα πεπραγμένα του εκ των έσω, να αποφασίσω και να αποφασίζω για αυτόν.

Οι δημοτικές εκλογές δεν κρίνονται από τους συλλόγους. Καθορίζονται από την καθημερινότητα και τα έργα υποδομής.

Οι δημοτικές εκλογές κάνουν κακό στους συλλόγους. Κάποτε ζητήθηκε η συνδρομή - άποψή μου για τη δημιουργία ενός συλλόγου. Είχα αναφέρει ότι πρέπει να θωρακιστεί το εγχείρημα από πρόσωπα που βλέπουν τους συλλόγους ως σκαλοπάτια και μέσα από ένα γεροδεμένο καταστατικό να απαγορεύεται σε όσους τον κατευθύνουν να εμπλέκονται σε παρατάξεις και να είναι υποψήφιοι. Μαντέψτε! Τίποτε δεν προχώρησε.

Εν κατακλείδι, μπορούμε να εξακολουθούμε να αρνούμαστε την πραγματικότητα. Αυτή όμως δεν αλλάζει.