ErikaWittlieb / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Το παράδοξο είναι ότι έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος ανακοινώσεων που λογικά θα έχει συνέχεια στο Δημοτικό Συμβούλιο, με το χαρακτηριστικό ότι η πολιτικά επιτιθέμενη, πρώην διοικούσα παράταξη και νυν αντιπολίτευση, "Νίκη" με το δελτίο τύπου της, περισσότερη ζημιά κάνει στον εαυτό της παρά στο διοικητικό συμβούλιο του ΠΑΟΔΑΠ που διαβάζουμε ότι ομόφωνα αποφάσισε να ασκήσει έφεση.
Το τι ισχύει αντικειμενικά, δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς αν δεν έχει πρόσβαση στα στοιχεία. Το ότι όμως αναφέρεται στην ανακοίνωση του Συλλόγου πως άνθρωποι εργάστηκαν για ένα Χ διάστημα χωρίς συμβάσεις το 2017 αποτελεί σοβαρό ζήτημα και θέτει ερωτήματα τόσο για εκείνους που απασχόλησαν κόσμο με αυτό το καθεστώς (διότι χωρίς σύμβαση πως θα πληρωθούν μισθοί κι ασφάλιστρα και τι θα γινόταν σε περίπτωση ελέγχου του ΣΕΠΕ;) όσο και για αυτούς που δέχθηκαν να εργαστούν υπό αυτές τις συνθήκες.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι έρχεται η παράταξη της "Νίκης" επί των ημερών της οποίας έλαβαν χώρα τα παραπάνω, να κάνει αντιπολίτευση ουσιαστικά στον εαυτό της. Διότι αφού εκείνη την περίοδο η Δημοτική Αρχή Σταθόπουλου ήταν στα πράγματα, θεωρητικά με κοινωνικές ευαισθησίες, γιατί επέτρεψε να εργαστούν άνθρωποι χωρίς συμβάσεις;
Και για ποιο λόγο ο τότε Δήμαρχος δεν έδωσε "εντέλλεσθε" ώστε α. να πληρωθούν οι εργαζόμενοι και β. να γλυτώσει τους εργαζόμενους από δικαστικά έξοδα και το Δήμο από ένα σεβαστό ποσό τόκων που καλείται τώρα να πληρώσει αναλαμβάνοντας την ευθύνη των τότε αποφάσεων;
Επιπλέον τι αντιπολίτευση ασκείται όταν ως παράταξη έχεις υπερψηφίσει την προσφυγή στο Εφετείο; Το ότι "εκ παραδρομής μέλος της παράταξης ψήφισε υπέρ στην ηλεκτρονική ψηφοφορία" δεν πείθει κανέναν, αφού οι ηλεκτρονικές δια περιφοράς ψηφοφορίες δε γίνονται με είσοδο σε κάποια πλατφόρμα ώστε να κλικάρει κανείς λάθος επιλογή αλλά με γραπτό τρόπο μέσω e-mail. Είναι πρωτοφανές το άδειασμα του μέλους της "Νίκης" στο ΔΣ του ΠΑΟΔΑΠ διότι είναι κάπως δύσκολο να θες να γράψεις "όχι" και να σου βγαίνει..."ναι".
Άλλωστε μέρα που είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ (στον οποίο ανήκει πολιτικά ο πρώην Δήμαρχος) μας έχει μάθει στο αντίστροφο, να παίρνει πχ ένα γενναίο, ξεκάθαρο και λεβέντικο ΟΧΙ στον ευρωμονόδρομο και το διευθυντήριο των Βρυξελλών, μετατρέποντάς το σε...ναι.