 |
| Engin_Akyurt / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Ο θεσμός του ΣτΔΕ στην Ελλάδα ως επί το πλείστον πέρασε και δεν ακούμπησε. Φανταστείτε την αποτυχία του κράτους όταν έστω και σε επίπεδο ιδεών θεσπίζει συνήγορο για τον πολίτη και τον επιχειρηματία απέναντι σε αυτό. Ομολογεί δηλαδή ότι αδικεί τους πολίτες σε τέτοιο βαθμό ώστε να χρειάζονται συνήγορο για να βγάλουν άκρη.
Τώρα τι νόημα έχει η εκκίνηση αυτής της διαδικασίας στις αρχές Μαΐου και όντας πλέον τρία χρόνια μετά τις δημοτικές εκλογές και περίπου 16-18 μήνες πριν τις επόμενες, είναι ένα ερώτημα. Πρακτικά όσον αφορά το θεσμό, μάλλον κανένα. Τι...έργο θα προλάβει να παράξει ο ΣτΔΕ αν εκλεγεί; Ελάχιστο, γιατί ο χρόνος δεν επαρκεί.
Μέχρι στιγμής υπάρχει μόνο μία υποψηφιότητα που έχει γνωστοποιηθεί. Αυτή του Μάκη Χάρχαρου. Υπήρξε πολιτευτής της ΝΔ στην παλιά Β' Αθήνας το 2000, υποψήφιος Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής το 1998, αντιδήμαρχος την περίοδο 2003-2006 κι επί σειρά ετών πρόεδρος της ΕΝΕΒΑΠ. Έκανε μια εντυπωσιακή δουλειά σε επίπεδο οργάνωσης μετά τις εκλογές του 1998 και όδευε για το δημοτικό θώκο όταν το κόμμα του, η ΝΔ, τον αδίκησε επιβάλλοντας τον Αντώνη Σιδέρη και δίνοντάς του υποσχέσεις για το μέλλον που τηρήθηκαν. Το 2011 ήταν υποψήφιος για ΣτΔΕ αλλά η υποψηφιότητά του δεν πήγε καλά.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση σε σχέση με ό,τι είχαμε δει τα προηγούμενα χρόνια, είναι πως αντί οι ενδιαφερόμενοι να προσέρχονται ανεξάρτητα να καταθέσουν το βιογραφικό και την υποψηφιότητά τους, τώρα προτείνονται από παρατάξεις. Σημαντικό σφάλμα που ναρκοθετεί εξαρχής τη διαδικασία και υποτιμά το θεσμό. Θεωρητικά έχουμε ακόμη ένα μήνα υποψηφιοτήτων μπροστά μας. Γιατί δεν υπήρξε μια αναμονή μέχρι να ολοκληρωθεί η λίστα των υποψηφίων; Τι θα συμβεί αν προκύψει μια πολύ δυνατή από όλες τις πλευρές υποψηφιότητα;
Να θυμίσουμε ότι το 2011 κατά την πρώτη προσπάθεια ανάδειξης ΣτΔΕ, οι τρεις τότε πρώτες παρατάξεις είχαν όλες "απώλειες" κατά τη διαδικασία. Ενώ όταν τελικά εξελέγη ο κ. Γραμματίδης, ήταν ο ίδιος που έκανε προσωπικές επαφές με αρκετούς ανεξάρτητους ώστε να πιάσει το μαγικό αριθμό 22.
Ασχέτως προσώπων, όταν είναι οι παρατάξεις που προτείνουν υποψηφίους, αμέσως δίνουν πολιτικό χαρακτήρα στη διαδικασία, χάνεται η αυτονομία των αιρετών να επιλέξουν κατά την ψηφοφορία το πρόσωπο που θεωρούν καλύτερο ενώ θέτουν τον υποψήφιο υπό την υψηλή εποπτεία τους εφόσον εκλεγεί με το σκεπτικό "εμείς σε βγάλαμε".
Ο θεσμός του ΣτΔΕ ήταν μια ευκαιρία, όχι μόνο για τη δική μας πόλη, αλλά γενικά, στο να εντοπίζονται νέα πρόσωπα (όχι κατ' ανάγκη στην ηλικία) με περγαμηνές ή όρεξη για δουλειά, με ενδιαφέρον για τα δημοτικά πράγματα (ίσως και ανάγκη βιοπορισμού), ώστε να αξιοποιούνται αναδεικνυόμενα παράλληλα ως εν δυνάμει μελλοντικά πολιτικά στελέχη σε τοπικό επίπεδο.
Άρα τι μας μένει; Η πολιτική σκοπιμότητα. Δεν είναι πχ απορίας άξιο πως ο τέως Δήμαρχος που επί των ημερών του δεν κίνησε το θέμα, ήταν τώρα από αυτούς που το ξεκίνησαν; Αν είχαμε εκλέξει ΣτΔΕ και την περίοδο 2014-2019 και το όποιο ουσιαστικό ενδιαφέρον για την τρέχουσα περίοδο είχε εκδηλωθεί εξαρχής, ίσως να υπήρχε ένα νόημα.
Εν πάση περιπτώσει, αυτά δεν απασχολούν τους δημότες που βλέπουν τη βενζίνη στα 2,5 ευρώ, τα προϊόντα στα ράφια να πωλούνται πανάκριβα με πλαφόν, τους λογαριασμούς να ζεματάνε, το πορτοφόλι άδειο απλά να πιάνει χώρο στην τσέπη και τους ίδιους να μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνο αν κόψουμε το μήνα στη μέση. Οι δημότες ενδεχομένως να ενδιαφέρονταν για άλλα πράγματα που αφορούν την καθημερινότητά τους, τα οποία όμως είτε δεν απασχολούν τον πολιτικό κόσμο (πεζοδρόμια, βαδισιμότητα Μεσογείων, ΙΧ επί της κεντρικής πλατείας) ή πολλές φορές βρίσκουν μερίδα του αντίθετη (πχ κολυμβητήριο).
