Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν οι εργασίες, τα στελέχη της Τεχνικής Υπηρεσίας, αλλά και όλοι οι ενδιαφερόμενοι, διαπίστωσαν τις απίθανες ελλείψεις που υπήρχαν στην μελέτη. Ας πούμε, δεν είχε προβλεφθεί η αντικατάσταση των (παμπάλαιων) πυλώνων φωτισμού, απορροή των ομβρίων, η αντιστήριξη επικίνδυνων σημείων, η ύπαρξη τουαλετών για το Κοινό, οι σωστές γραμμογραφήσεις και άλλα πολλά. Αυτά όλα, αλλά και το γεγονός ότι καθυστερούσαν πολύ οι καταβολές από τον «ΦΙΛΟΔΗΜΟ» στον ανάδοχο, των τμηματικών καταβολών που εδικαιούτο, δημιούργησαν μια μεγάλη καθυστέρηση στην πρόοδο του έργου. Πώς, ας πούμε, θα τοποθετηθεί ο χλοοτάπητας και το ταρτάν αν πρώτα δεν περάσουν τα υπόγεια καλώδια των πυλώνων και αν δεν κατασκευασθούν οι απορροές των ομβρίων; Είναι αλήθεια, ότι τα στελέχη της Τεχνικής Υπηρεσίας κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες για να συντάξουν τις σχετικές επί μέρους μελέτες και να εγκριθούν αρμοδίως. Αυτό, φυσικώ τω λόγω, πρώτον αύξησε κατά πολύ την διάρκεια των εργασιών αλλά και το κόστος του έργου (επί πλέον εργασίες και μάλιστα με έξοδα του Δήμου). Πέραν αυτού, το ταρτάν για να τοποθετηθεί, χρειάζεται ιδιαίτερες καιρικές και άλλες συνθήκες: Όχι βροχή, όχι υγρασία, όχι πολλή κρύο, όχι πολλή ζέστη. Και κατά το στάδιο της προεργασίας, να μην πατηθεί.
Αυτοί είναι οι λόγοι της καθυστερήσεως παραδόσεως του έργου, και κάθε άλλη συζήτηση είναι παραφιλολογία.
Θα ήθελα όμως να προσθέσω και τα εξής: Ο αθλητικός αυτός χώρος, δεν είναι αγωνιστικός, δεν τηρεί τις προϋποθέσεις. Είναι κατασκευασμένος για ήπια χρήση, κατοίκων και αθλητικών συλλόγων. Είναι άρτιος, όμορφος και ήταν κάτι που έλειπε από την πόλη. Το κυριότερο, ανήκει σε ΟΛΟΥΣ μας. Παρ΄όλα αυτά, παρατηρείται ασύνετη χρήση του αλλά και κατάχρηση. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ότι το ταρτάν είναι ευαίσθητο υλικό και πρέπει να φοράμε αθλητικά παπούτσια όταν πατάμε ή τρέχουμε. Δεν είναι δυνατόν να εισέρχονται γονείς με τα παιδιά τους για να κάνουν ποδήλατο ή «skate» ή με βρεφικά καροτσάκια για να κάνουν την βόλτα τους. Ούτε να καταστρέφεται η περίφραξη ή να βανδαλίζονται οι τουαλέτες ή τα καθίσματα των κερκίδων. Είναι αυτή συμπεριφορά υπεύθυνων πολιτών, απέναντι μάλιστα στην δική τους περιουσία; Προσωπική μου πεποίθηση, ουτοπική ίσως, είναι ότι η δημόσια περιουσία δεν πρέπει να φυλάσσεται, φύλακάς της πρέπει να είναι η συνείδηση του καθ΄ενός εξ ημών των πολιτών. Την φύλαξη θα έπρεπε να την βλέπουμε όλοι σαν προσωπική προσβολή, αλλά και σαν ένα (σοβαρό) έξοδο που θα μπορούσαμε να αποφύγουμε.
Σε λίγο καιρό, ο χώρος θα παραδοθεί στον ΠΑΟΔΑΠ για διαχείριση και χρήση από τους κατοίκους. Κάνω έκκληση σε όλους, να σεβασθούμε τον χώρο αυτό, την περιουσία ΟΛΩΝ μας. Είναι κρίμα να καταστραφεί.
Σπύρος Παπασπύρος
Πρόεδρος ΠΑΟΔΑΠ
