Του Στρατή Μαζίδη
Η προσπάθεια ανάδειξης των ζητημάτων από τον εισηγητή κι επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης, Ανδρέα Γκιζιώτη καθώς επίσης τα όσα σοβαρά στοιχεία παρουσίασε ο Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής, Βασίλης Ζορμπάς πέρασαν απαρατήρητα από το μεγαλύτερο τμήμα της υπόλοιπης αντιπολίτευσης που περιορίζεται στο να οδηγεί τις συζητήσεις σε προσωπικές αντιπαραθέσεις.
Είναι διαφορετικό να εισχωρείς στην ουσία των προβλημάτων και έτερο οι γενικές πολιτικές τοποθετήσεις με πρώτο στόχο να χαϊδέψεις τυχόν δια ζώσης παρισταμένους στο πρώτο μετά από καιρό δια ζώσης δημοτικό συμβούλιο.
Στη χαρακτηριστική ερώτηση του Δημάρχου, πως οι παιδικοί σταθμοί είχαν 176 συνολικά εργαζόμενους με 750-800 παιδιά και τώρα με 430 θα συνεχίσουν να έχουν τους ίδιους και αν αυτό είναι λογικό, απάντηση ουσιαστική δεν υπήρξε από κανένα με εξαίρεση τον κ. Γκιζιώτη. Επίσης δεν υπήρξε κανένα σχόλιο όταν είπε ότι μόλις δύο σε σύνολο περισσότερων εργαζομένων ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του δήμου να καλύψουν προσωρινά άλλες θέσεις μέχρι να ετοιμαστεί ο επόμενος ιδιόκτητος παιδικός σταθμός.
Όπως δεν υπήρξε σχόλιο από τον τέως Δήμαρχο στο ότι επί 5 χρόνια δεν έφτιαξε έναν καινούριο παιδικό σταθμό όπως είχε κάνει ο ίδιος κατά την πρώτη του θητεία, ώστε η επιτρεπόμενη δυναμικότητα των σταθμών να ανέβει από 460 στα περίπου 560 παιδιά και να μην υπάρχει τώρα ζήτημα με την ανανέωση ή μη των συμβάσεων των συγκεκριμένων ανθρώπων. Ο κ. Σταθόπουλος περιορίστηκε στο να μιλά για "ντροπή" και "θα έπρεπε να ντρέπεσαι" δυναμώνοντας τον τόνο της φωνής του.
Ο κ. Οικονόμου τόνισε ότι θα έπρεπε να είχαν εκμισθωθεί χώροι ώστε να γίνουν παιδικοί σταθμοί μέχρι να ανεγερθούν οι καινούριοι. Ωστόσο, πέραν του ότι οι επαγγελματικές μισθώσεις δεν είναι κάτι το απλό, το ερώτημα το περιόρισε μόνο στο νυν Δήμαρχο και όχι και στον προκάτοχό του, επί των ημερών του οποίου νομοθετήθηκε και εφαρμόστηκε η δυναμικότητα των σταθμών αλλά δεν προετοιμάστηκε το έδαφος μολονότι η τότε πρόεδρος των ΠΑΙΣΔΑΠ, Μαργαρίτα Δημητρίου έκρουε από νωρίς τον κώδωνα του κινδύνου.
Να πάμε τώρα και στην ουσία;
Στο ερώτημα του Δημάρχου που συσχέτιζε το συνολικό αριθμό των εργαζομένων με το μέγεθος των φιλοξενουμένων παιδιών, απήντησε μόνο ο κ. Γκιζιώτης. Ο επί 5 χρόνια τέως Δήμαρχος και επί 25ετια πολιτευόμενος, καθώς επίσης και ο επί σχεδόν 15ετια ενεργός κ. Μυλωνάκης που πέρασε από τη διοίκηση του Δήμου, δε βρήκαν κάτι να προσθέσουν.
Ο κ. Γκιζιώτης ανέφερε ότι αν είχαμε περισσότερες αίθουσες με λιγότερα παιδιά και επίσης δύο παιδαγωγούς ανά τμήμα, ίσως να μην περίσσευε και κανείς. Αυτός είναι ένας σωστός συλλογισμός απέναντι στο εύλογο ερώτημα του Δημάρχου.
Υπάρχει όμως κάτι ακόμη που δεν ακούστηκε από κανέναν.
Η φιλοσοφία και το σε ποιους απευθύνονται οι Παιδικοί Σταθμοί.
Θα παραθέσω την προσωπική μου εμπειρία από τον πρώην ΙΒΣΑ και μετά τους ΠΑΙΣΔΑΠ την περίοδο 2008-2013.
Θυμάμαι τη Βιβή και την Ελπίδα, τις δύο εξαιρετικές παιδαγωγούς να δίνουν αγώνα μέσα σε μια - ο Θεός να την κάνει - κατάμεστη αίθουσα στην Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν ένας προθάλαμος των τουαλετών του ισογείου.
Οι παιδαγωγοί ουσιαστικά συνέπιπταν μαζί για ένα 4ωρο αφού εργάζονται 6,5 ώρες σε δύο βάρδιες.
Όμως οι παιδικοί σταθμοί ήταν δομημένοι, και δε νομίζω πως έχει αλλάξει αυτό, ώστε να εξυπηρετούνται πρωτίστως οι εργαζόμενοι του δήμου, εν συνεχεία οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπόλοιποι του ιδιωτικού τομέα στον Καιάδα. Διότι όταν το τελευταίο δρομολόγιο σχολικού έφευγε γύρω στις 3 το μεσημέρι και μέχρι τις 4 το αργότερο μπορούσες να πάρεις το παιδί απευθείας από τον σταθμό, αντιλαμβανόμαστε όλοι πως οι ανάγκες των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα δε λαμβάνονταν καθόλου υπόψη.
Εν κατακλείδι, ναι, να μείνουν οι εργαζόμενοι, αλλά και οι Παιδικοί Σταθμοί πρέπει να έχουν α. ένα ωράριο λειτουργίας που να καλύπτει τις ανάγκες όλων και β. να μην κλείνουν ένα μήνα τον Αύγουστο μιας και δεν είμαστε στην Ελλάδα του 1980 και οι εργαζόμενοι γονείς να πρέπει να κόψουν το λαιμό τους να βρουν μια λύση.
Αυτά όμως δεν τα ακούσαμε χθες... Ποιος ξέρει; Ίσως μια επόμενη φορά όταν η σύνθεση των παρισταμένων θα είναι διαφορετική.
