 |
| pixabay |
Η ΣΤΕΡΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΥΣ
Σκέψεις ενός νεοδημοκράτη
Αγαπητοί συνδημότες νεοδημοκράτες,
Καθώς πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών για την ανάδειξη των μελών και του προέδρου της ΔΗΜ.Τ.Ο της Νέας Δημοκρατίας στην πόλη μας, είναι λογικό ο κάθε υποψήφιος να εντείνει τις προσπάθειες του να πείσει τους συμπολίτες - ψηφοφόρους να κλίνουν προς αυτόν.
Η επίτευξη του στόχου απαιτεί, μερικές φορές, συγκρότηση συμμαχιών, τις περισσότερες φορές ευκαιριακών και με συμφωνίες που δεσμεύουν μόνο όσους τις τηρούν, δηλαδή ελάχιστους. Βοηθά, επίσης, η αναδρομή στο παρελθόν με την επίκληση των κοινών αγώνων και η ανάσυρση κοινότοπων ιδεολογημάτων που δεν λείπουν ποτέ από καμμιά εκλογική μάχη. Ώς εδώ, όλα θεμιτά.
Ένα από τα ιδεολογήματα - επιχειρήματα που επικαλείται η μια πλευρά είναι ότι, αν εκλεγεί και η ΔΗΜ.Τ.Ο αλλάξει χέρια, θα μας ενώσει. Όλους! Η ενότητα, πιο απλά.
Τι συμβαίνει; Είμαστε διχασμένοι; Από πότε; Και, αν είμαστε, ποιος ήρξατο χειρών αδίκων; Ίσως μια αναδρομή στις προηγούμενες τοπικές εσωκομματικές εκλογές τονώσει τη μνήμη όσων ομνύουν στην ενότητα, απαντήσει στα ανωτέρω ερωτήματα και θυμίσει ότι, στις 24/10, έχουμε ΜΟΝΟ τοπικές εσωκομματικές εκλογές. Τίποτα άλλο!
Εδώ, όμως, ανακύπτει και το μείζον ερώτημα. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι; Όλοι με όλους; Είπε κανείς ότι η πολιτική σκηνή είναι cocktail party; Και τι συμβαίνει όταν απουσιάζει ο πολιτικός πολιτισμός; Ή όταν, αδικώντας τον εαυτό σου, για λίγες ψήφους σκύβεις στη στέρνα με τους κροκόδειλους για να τους χαϊδέψεις το κεφαλάκι; Το πιθανότερο είναι ότι θα σου φάνε το χέρι!
Ας μην ξεχνάμε ότι το κόμμα αναφοράς μας στην κεντρική πολιτική σκηνή, η Νέα Δημοκρατία, υπήρξε ανέκαθεν εγγυητής της δημοκρατίας στην πατρίδα μας.
Τα τελευταία χρόνια δε, οι κυβερνήσεις Αντώνη Σαμαρά και Κυριάκου Μητσοτάκη, με συγκεκριμένες ενέργειες, το επιβεβαίωσαν εμφατικά.
Και κάτι τελευταίο! Θα ήταν εγκληματική αφέλεια να θεωρήσουμε τη δημοκρατία ως κάτι δεδομένο. Οφείλουμε, καθημερινά, να αποδεικνύουμε με το λόγο και τα έργα μας ότι τη σεβόμαστε και τη διαφυλάττουμε.
ΥΓ. 1 Ο τίτλος αλιεύτηκε από ένα άρθρο του κ.Μιχάλη Τσιντσινή, εξαίρετου αρθρογράφου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
ΥΓ. 2 Όσοι βόσκουν, και καλά κάνουν, στους απέραντους λειμώνες του Facebook και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης να μην ξεχνούν ότι τα άκρα ,σε όλες τις εκφάνσεις τους, γεννιούνται και γιγαντώνονται σ αυτά ακριβώς τα μέσα. Ας τα χρησιμοποιούν ,λοιπόν , με σεβασμό προς τους άλλους και, πρωτίστως, στον εαυτό τους.
---
* ο σύντακτης θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της σελίδας
