 |
| Vladvictoria / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Έχει τονίσει κατ' επανάληψη ότι το ζήτημα της καθαριότητας δεν έχει μόνο μία πτυχή αλλά αντίθετα είναι πολυδιάστατο και πολυεπίπεδο.
Καταρχήν υπάρχει ένα θέμα τα τελευταία χρόνια με την αποκομιδή των απορριμμάτων τα σαββατοκύριακα. Το ζήτημα αυτό μεγενθύνεται σε σημεία όπου πολύ περισσότερα νοικοκυριά καλούνται να εξυπηρετηθούν από μόλις ένα πράσινο και μπλε κάδο. Βέβαια το πρόβλημα είναι εντονότερο με τους μπλε κάδους λόγω του όγκου των απορριμάτων. Τα εσω-υπηρεσιακά θέματα δεν απασχολούν το δημότη ο οποίος πληρώνοντας δημοτικά τέλη απλά επιθυμεί να μη βλέπει κάδους όπου τα απορρίματα θα ξεχειλίζουν.
Ένα δεύτερο σημείο έχει να κάνει με το γεγονός ότι αρκετός κόσμος πλέον στην έννοια σκουπίδια συμπεριλαμβάνει πολλές φορές και ολόκληρο το νοικοκυριό του. Τα παλαιότερα χρόνια τα παλιά πράγματα ενός σπιτιού είτε χαρίζονταν είτε απορρίπτονταν σταδιακά είτε ερχόταν ο παλιατζής και τα μάζευε για να τα εκμεταλλευτεί περαιτέρω ο ίδιος. Φοβάμαι ότι σημαντικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή στάσης έχει διαδραματίσει το γεγονός ότι έχουμε γεμίσει με πολλών ειδών και χρωμάτων κάδους οι οποίοι μπορεί τα περασμένα χρόνια να έφεραν άνευ αξίας βραβεύσεις, ωστόσο έχουν οδηγήσει στη μετατροπή αρκετών σημείων της πόλης σε εστίες βρωμιάς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στη διχάλα της Κουμουνδούρου όπου έχει αρκετούς κάδους πριν από λίγους μήνες να έχει τοποθετηθεί πάνω στη μικρή πλατεία ακόμη και καναπές.
Επίσης είχε διαφημιστεί έντονα η ανάπτυξη των βυθιζόμενων κάδων σε διάφορα σημεία της πόλης από την προηγούμενη δημοτική αρχή. Δεν θα μπούμε τώρα στο θέμα του πόσο κόστισαν και αν θα μπορούσαμε να είχαμε κάτι καλύτερο ή χαμηλότερου κόστους. Όμως πολλές φορές δημοσιεύσαμε φωτογραφίες με τους κάδους αυτούς να είναι άδειοι μέσα κι απέξω περιτριγυρισμένοι από βουνά σκουπιδιών.
Ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα είναι η συμπεριφορά των ίδιων των δημοτών οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις είναι αδιάφοροι. Ένα παράδειγμα είναι εκείνοι που βγάζουν τα οικόσιτα ζώα τους με πάρα αρκετούς εξ αυτών να μην έχουν μαζί τους τα απαραίτητα για να απομακρύνουν τις ακαθαρσίες των ζώων τους και ενώ οι περισσότεροι ζουν σε σπίτια που διαθέτουν αυλή είτε ιδιωτική είτε κοινόχρηστη όπου θα μπορούσαν να κατεβάσουν εκεί τα οικόσιτά τους σεβόμενοι την καθαριότητα και την περιουσία των συνδημοτών τους. Επίσης βλέπουμε ότι αρκετοί ιδιοκτήτες δεν φροντίζουν για την καθαριότητα του πεζοδρομίου μπροστά στο σπίτι τους και δεν τους απασχολεί καθόλου αν εστίες βρωμιάς και δυσωδίας δημιουργούνται μπροστά στις περιουσίες τους. Άλλοι πάλι περιδιαβαίνουν τους δρόμους πετώντας όπου βρουν το τσιγάρο, τη χαρτοπετσέτα, το περιτύλιγμα, το οτιδήποτε.
Ένα θετικό στοιχείο είναι πως η πρόσληψη πολλών εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου είχε ως αποτέλεσμα να βγουν αρκετοί οδοκαθαριστές στους δρόμους και πράγματι η εικόνα να βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό.
Αυτό που σίγουρα προκύπτει ως ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι καθαριότητα στο βαθμό που τη θέλουμε δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συνολική ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση. Ούτε μόνος ο Δήμος μπορεί, ούτε μόνοι οι δημότες. Πάντα θα φαίνεται ότι κάτι απουσιάζει.
Πρέπει να υπάρχει μία αμφίπλευρη συνεργασία η οποία θα συνδυάζεται με μία κατάλληλη ενημέρωση των παιδιών στα σχολεία αλλά και με συνεχείς δράσεις του δήμου απέναντι στους δημότες ώστε με επιμονή, υπομονή και συνέπεια σε κάποια χρόνια από σήμερα να βλέπουμε την πόλη μας πρωτοπόρα στον τομέα αυτό. Αφού το πέτυχαν άλλοι, μπορούμε κι εμείς.
