Η διαδρομή ξεκινά από τη Μονή Αγίου Ιωάννη Κυνηγού στην Αγία Παρασκευή. Η πρόσβαση γίνεται με αυτοκίνητο από την οδό Γραβιάς στο τέλος της βόρειας περίφραξης των αμερικάνικων κολεγίων. Ο ανηφορικός ασφαλτόδρομος, που περνάει από τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της ΣΔΑΜ, καταλήγει σε πλάτωμα έξω από τη μονή όπου θα παρκάρετε. Αγαπημένη περιοχή για δρομείς, ποδηλάτες και πεζοπόρους, θα συναντήσετε αρκετό κόσμο όλες τις ημέρες.
Από εδώ ξεκινούν αρκετές πεζοπορικές διαδρομές, η δική μας είναι μια εύκολη ανάβαση με καταπληκτική θέα. Με κατάλληλες καιρικές συνθήκες έχει κανείς ορατότητα προς τα δυτικά μέχρι τα νησιά του Αργοσαρωνικού και τα βόρεια παράλια της Πελοποννήσου, ενώ προς τα ανατολικά μέχρι την Εύβοια και τις Κυκλάδες. Η ευχάριστη ημερήσια εκδρομή προσφέρει τη χαρά την κατάκτησης των χαμηλών κορυφών του Κορακοβουνίου αλλά και της ανακάλυψης του σχετικά άγνωστου, αλλά εντυπωσιακού σπηλαίου του Λιονταριού. Το μόνο ίσως αρνητικό της είναι ότι δεν αποκόπτεσαι ποτέ οπτικά από τον αστικό ιστό.
Η διαδρομή είναι ένας συνδυασμός των σηματοδοτημένων μονοπατιών 10 και 14. Εντοπίστε την ξύλινη αριθμημένη ταμπέλα που υποδεικνύει πως σε 3,5 χλμ. βρίσκεται το Διάσελο ΟΤΕ και ξεκινήστε. Την άσφαλτο διαδέχεται σύντομα χωματόδρομος και στα 200 μ. συναντάτε το μονοπάτι στα αριστερά σας. Τα ανθισμένα φθινοπωρινά μοβ ρείκια δίνουν τη θέση τους στις φορτωμένες με καρπούς κουμαριές. Οι αειθαλείς θάμνοι ανθίζουν Οκτώβριο με Δεκέμβριο και η ομορφιά τους είναι ακριβώς ότι στο ίδιο φυτό συνυπάρχουν τα λευκορόδινα άνθη της ανθοφορίας τους μαζί με τους κίτρινους και κόκκινους καρπούς που είναι εδώδιμοι και για πολλούς ιδιαίτερα νόστιμοι.
Συνεχίζετε ανηφορίζοντας με νότια πορεία και αφού περάσετε δύο χωματόδρομους και ενδιάμεσα έναν πυλώνα υψηλής τάσης περπατάτε σε βραχώδες έδαφος μέχρι την πρώτη κορυφή (692 μ.) με το χαρακτηριστικό υψομετρικό ορόσημο με κολονάκι. Η θέα και από τις δύο πλευρές της Αττικής –στο Λεκανοπέδιο και στα Μεσόγεια– είναι εντυπωσιακή.
Συνεχίζοντας για τη δεύτερη κορυφή, αφήνετε πίσω σας τη διασταύρωση για το Σπήλαιο Λιονταριού και περνάτε μέσα από ένα όμορφο πυκνό πευκοδάσος που σύντομα δίνει τη θέση του σε ένα αναγεννημένο τμήμα του δάσους μετά τη μεγάλη φωτιά πριν από περίπου μία δεκαετία. Τα νεαρά ανοιχτόχρωμα πράσινα πεύκα, η αναγεννημένη φύση, είναι συγκινητική. Αφήνοντας το κύριο μονοπάτι ακολουθείτε τα πορτοκαλιά σημάδια για να φτάσετε στην κορυφή του Κορακοβουνίου (728 μ.) με τον χαρακτηριστικό ψηλό σωρό με πέτρες. Αξίζει να πάτε μέχρι την άκρη για να δείτε την εκπληκτική θέα. Οι κάθετες ορθοπλαγιές από την κορυφή με τις κεραίες, καμένες στα ψηλότερα σημεία, καταλήγουν σε ένα καταπράσινο τοπίο με πεύκα και έλατα.
Βρισκόσαστε στο μέσον της διαδρομής. Εχετε κάνει 1 ώρα και 40΄ περίπου και το πευκοδάσος με τα ανοίγματα προσφέρεται για ξεκούραση και πικ νικ πριν πάρετε τον δρόμο της επιστροφής. Αφού πάρετε λίγες δυνάμεις στρίψτε στη διασταύρωση προς Σπήλαιο Λιονταριού, ακολουθώντας αυτή τη φορά τη διαδρομή 14. Η θέα που απολαμβάνετε προς τα Μεσόγεια φτάνει τις ημέρες με καθαρή ατμόσφαιρα μέχρι την Εύβοια και την Τζια.
Προς το Σπήλαιο
Μια ξύλινη ταμπέλα υποδεικνύει τη μικρή παράκαμψη προς την είσοδο του Σπηλαίου. Τα σπήλαια είναι χαρακτηριστικό φυσικό στοιχείο του Υμηττού, τα περισσότερα εύκολα προσβάσιμα, με φυσική ομορφιά, αλλά και αρχαιολογική αξία. Το Σπήλαιο του Λιονταριού είναι οριζόντιο, με έναν ενιαίο θάλαμο, διαστάσεων περίπου 50 χ 20 μ. και ύψος οροφής από 6 έως 11 μ. Στο βάθος θα παρατηρήσετε δύο μεγάλους σταλαγμιτικούς σχηματισμούς αλλά και μικρή σταγονοροή, που συμβάλλει στη συνέχιση της δημιουργίας του λιθωματικού διακόσμου. Είναι καλό να χρησιμοποιήσετε φακό, αλλά και να κάνετε λίγη υπομονή για να συνηθίσετε το σκοτάδι.
Η επιστροφή στο σημείο αφετηρίας σας στη μονή γίνεται μέσα από έναν χωματόδρομο μήκους περίπου 700 μ. μέχρι να ξανασυναντήσετε το μονοπάτι 10 στα αριστερά σας το οποίο διασχίσατε στην ανάβασή σας.Μονή Αγίου Ιωάννη Κυνηγού, σημαντικό μοναστικό κέντρο για αιώνες
Μονή Αγίου Ιωάννη Κυνηγού, σημαντικό μοναστικό κέντρο για αιώνες
Στη θέση αυτή υπήρχε ήδη από την παλαιοχριστιανική εποχή ευκτήριος οίκος, που με τη σειρά του χτίστηκε στα ερείπια αρχαίου ιερού του Απόλλωνα του 4ου π.Χ. αιώνα. Ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του επονομαζόμενου Κυνηγού αποτελεί μέρος της ομώνυμης γυναικείας μονής. Είναι ένας σταυροειδής εγγεγραμμένος, με τρούλο, βυζαντινός ναός που στηρίζεται σε δύο κίονες με ιωνικά επιθήματα. Χρονολογείται μεταξύ 12ου-13ου αιώνα.
Υπάρχουν πολλές απόψεις για τη χρονολογία ίδρυσης και την ονομασία της μονής. Μία από τις επικρατέστερες εκδοχές είναι πως ο ηγούμενος Βασίλειος Κυνηγός σχετιζόταν με τους Λομπάρδας φιλοσόφους της Μονής του Φιλοσόφου της Δημητσάνας Αρκαδίας. Σε επιγραφή του 1205 αναφέρεται ως μοναχός φιλόσοφος. Αυτός είναι που αφιέρωσε τη Μονή στον Αγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ακολουθώντας την παράδοση της αρκαδικής μονής. Στις αρχές του 13ου αιώνα τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του, Λουκάς ο Κυνηγός. Σε επιτύμβια επιγραφή του 1235 αναφέρονται οι μοναχοί Λουκάς και Φιλόσοφος, που πέθαναν συγχρόνως, ως κτήτορες της μονής. Αλλη εκδοχή είναι πως την επωνυμία «των Φιλοσόφων» να την πήρε αργότερα η μονή, όταν εγκαταστάθηκαν σε αυτήν μοναχοί από τη Μονή Φιλοσόφων στην Αρκαδία, από όπου είχαν εκδιωχθεί από τους Φράγκους.
Η μονή άκμασε για πολλούς αιώνες και αποτέλεσε σημαντικό μοναστικό κέντρο της περιοχής. Η εξαιρετική της θέα έδινε τη δυνατότητα στους μοναχούς να αντιλαμβάνονται γρήγορα τους επίδοξους επιδρομείς και να διαφεύγουν προς τις απόκρημνες πλαγιές του Υμηττού, ενώ ο υψηλός περίβολος γύρω από τη μονή με τις χοντρές ξύλινες πόρτες και τις πολεμίστρες ενίσχυε τη δυνατότητα άμυνας. Διαλύθηκε, όπως και άλλα 410 μοναστήρια, από την Αντιβασιλεία των Βαυαρών, μετά την απελευθέρωση, και ερημώθηκε, ενώ η μεγάλη περιουσία της εκποιήθηκε.
Ανασυστάθηκε σαν γυναικεία μονή το 1975. Ο ναός πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου.
Σήμερα η μονή παραμένει κλειστή λόγω των μέτρων προστασίας για την COVID-19.
Σύμφωνα με τις έρευνες το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε συστηματικά από τους ανθρώπους κατά τη Νεολιθική περίοδο, οπότε διαμορφώθηκαν λιθόστρωτα δάπεδα με πυρές, αρκετή κεραμική, λίθινα εργαλεία και συγκεντρώσεις ειδωλίων από πηλό και λίθο. Από την κεραμική και τα ειδώλια των ιστορικών χρόνων προκύπτει ότι στους κλασικούς χρόνους χρησιμοποιήθηκε ως ιερό, πιθανότατα αφιερωμένο στον Πάνα και τις Νύμφες.
Η ονομασία του σπηλαίου οφείλεται σε τοπική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ένα λιοντάρι που κατοικούσε στο σπήλαιο τρομοκρατούσε τους κατοίκους της περιοχής. Το λιοντάρι αυτό εξόντωσε ο Αγιος Νικόλαος που το μαρμάρωσε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην Κάντζα Αττικής. Στα νεότερα χρόνια το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως στάβλος.
Στοιχεία διαδρομής
Απόσταση: 10,1 χλμ.
Διάρκεια: 3 ώρες χωρίς στάσεις.
Βήματα: 13.000.
Εδαφος/κλίση: χώμα/ 398 μ.
Πρόσβαση σε σημείο αφετηρίας: Οδός Γραβιάς, Αγία Παρασκευή.
Βαθμός δυσκολίας: Εύκολη με σταθερές κλίσεις, απαραίτητα αντιολισθητικά παπούτσια.
Αριθμός διαδρομής: 10 και 14.
ρεπορτάζ: Νατάσσα Μπλάτσιου
φωτογραφίες: Μαρίκα Τσουδερού
πηγή: Καθημερινή
