Του Στρατή Μαζίδη
[Δημοσιεύθηκε αρχικά στο freepen.gr]
Μα τι Θεός είναι αυτός τέλος πάντων; Δέχεται να πάθει και να πεθάνει, ενώ εμείς δε σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Μα τίποτε τελικά δεν πήραμε από τον πατέρα μας;
Είναι σίγουρα ένας Θεός που απευθύνεται σε όλους. Προσοχή, δεν τα ανέχεται όλα, ούτε τα επιδοκιμάζει. Καλεί συνοδοιπόρους στην πορεία προς το Γολγοθά ζητώντας την αλλαγή, εγγυώμενος ότι στο τέλος επέρχεται η Ανάσταση.
Το γεγονός ότι ο μόνος άνθρωπος που σίγουρα βρίσκεται εγγυημένα μαζί Του στον Παράδεισο, είναι ο ληστής που μετενόησε λίγο πριν το τέλος, πρέπει να το σκεφτεί ο πιστός πολύ καλά. Το τέλος που είναι και το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή όλων των ανθρώπων. Δε θα το αποφύγει κανείς όσο κι αν το ξορκίζει. Μπορεί όμως να κερδίσει μια θέση δίπλα Του.
Στον Σταυρό που καλείται ο άνθρωπος να σηκώσει, εφόσον το επιθυμεί, έχει τον Χριστό συνοδοιπόρο αλλά και Σίμωνα Κυρηναίο ταυτόχρονα καθώς ο ίδιος λέει:
Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς
