geralt / pixabay[/caption]Ευθύς εξαρχής της αλλαγής σκυτάλης στο Δήμο Αγίας Παρασκευής υπάρχει κλίμα όξυνσης, το οποίο ορισμένες φορές φαντάζει τεχνητό για να δημιουργείται ένταση. Είναι αξιοσημείωτη η μεταστροφή του τ. Δημάρχου με το που άλλαξε η θέση στην οποία κάθεται στην αίθουσα συνεδριάσεων. Ωστόσο σε λίγο συμπληρώνουμε ένα χρόνο από την εκλογική αναμέτρηση. Ο κόσμος έκανε την επιλογή του και μάλιστα ξεκάθαρα, είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Του Στρατή Μαζίδη
Το παραμικρό μετατρέπεται σε πεδίο αντιπαράθεσης. Λογικό ως ένα βαθμό διότι από κάποια στιγμή και μετά προκαλεί κούραση. Ωστόσο περίμενα ότι δε θα συνέβαινε το ίδιο με τον κορωνοϊό. Αντιλαμβάνομαι το φόβο και την ανησυχία αρκετών. Από το σημείο αυτό μέχρι του να ανεβαίνουν οι τόνοι, ο καθένας στα κοινωνικά δίκτυα να γράφει ό,τι θέλει και να εκδίδονται σκληρές ανακοινώσεις από μερίδα της αντιπολίτευσης με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο, ίσως να μην είναι η ενδεδειγμένη επιλογή αυτήν την ώρα.
Αφενός δημιουργείται ένα κλίμα μεγαλύτερης ανησυχίας και αφετέρου πολιτικής αντιπαράθεσης σε μια κρίσιμη στιγμή. Η περίοδος που ζούμε και θα ζήσουμε είναι πρωτόγνωρη για όλους μας. Ίσως να έχουμε απώλειες. Ζούμε σαν σε καθεστώς διωγμού ή πολέμου. Υπάρχει λοιπόν σε αυτές τις συνθήκες η πολυτέλεια της σκληρής αντιπολιτευτικής αντιπαράθεσης;
Η Δημοτική Αρχή, με επικεφαλής έναν πνευμονολόγο, σε γενικές γραμμές έχει κινηθεί σωστά δεδομένου ότι δεν είμαστε πόλη-κράτος καθώς σχεδόν τα πάντα αποφασίζονται σε ανώτερο επίπεδο και οι ΟΤΑ απλά καλούνται προς υλοποίηση των κεντρικών αποφάσεων. Οι όποιες αστοχίες και παραλείψεις, αν υπάρχουν, μπορούν να επισημανθούν σε κατάλληλο χρόνο όταν θα υπάρχει συνολικότερη εικόνα. Φοβάμαι ότι η ουσιαστική αόριστη καραντίνα στην οποία βρισκόμαστε, ίσως μας καταστήσει όλους πιο οξύθυμους και δακτυλοδεικτούντες, ευελπιστώ όμως πως θα μπορούσαμε να παραμερίσουμε μια φορά όσα μας χωρίζουν, να ενεργοποιηθούμε στη θετική κατεύθυνση με πιθανές ιδέες - προτάσεις του καθενός μας και όταν τελειώσουν όλα αυτά - και αν την έχουμε βγάλει καθαρή - ε τότε βγάζουμε και τα μάτια μας...
