Του Στρατή Μαζίδη
Εν τω μεταξύ όπως όλα δείχνουν πολύ σύντομα θα ψηφιστεί ένα νέο μοντέλο με περισσότερα χαρακτηριστικά ενίσχυσης της δύναμης των εδρών των δημάρχων που θα εκλέγονται με γεύση μιας...κάποιας αναλογικότητας. Μπορεί δηλαδή το νέο σύστημα να δίνει - μιλώντας πάντα με τα δικά μας μεγέθη - όχι 20 έδρες όπως παλιά, αλλά πχ 15 στον τελικό νικητή.
Με το σύστημα της απλής αναλογικής σχεδόν να έχει εξουδετερωθεί, μπορούμε να πούμε ότι το βασικότερο ρόλο του, τον διαδραμάτισε προεκλογικά. Αρκετοί υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι δε δραστηριοποιήθηκαν αρκετά εκτιμώντας ότι δύσκολα θα μπορούσαν να βρεθούν στην τελική 5αδα ή 9αδα, ανάλογα με το σε ποια παράταξη βρέθηκαν. Δεν είναι συμπτωματικό ότι υπό το πρίσμα αυτό τα ψηφοδέλτια συμπληρώθηκαν με δυσκολία και σε μεγάλο βαθμό με όχι πραγματικούς υποψηφίους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ευνοηθούν περισσότερο οι κ.κ. Σταθόπουλος και Ζορμπάς.
Όσον αφορά την πορεία της σημερινής Δημοτικής Αρχής, ο κ. Ζορμπάς μετρά πλέον 11 αντί για 9 ψήφους με την de facto προσθήκη του Τίμου Κωστόπουλου, που ανέλαβε μια θέση, η οποία εξαρχής προοριζόταν μόνο για αυτόν [τομέας οικονομικών] και του Νίκου Ζόμπολα, ο οποίος πρόσφατα προήχθη κι αυτός σε αντιδήμαρχο.
Σε επίπεδο ψηφοφοριών, μέχρι στιγμής δεν έχουν αντιμετωπιστεί ιδιαίτερα ζητήματα. Τα περισσότερα θέματα, με τον Α ή Β τρόπο περνούν στις συνεδριάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο προϋπολογισμός του 2020 όπου δόθηκε ακόμη και η δυνατότητα πολιτικών ελιγμών σε ορισμένους ώστε τελικά να μείνουν άπαντες ευχαριστημένοι.
Το ενδιαφέρον ποιοτικό χαρακτηριστικό είναι ότι η αντιπολίτευση διαθέτει πλέον σημαντικό αριθμό απαιτούμενων εδρών ώστε να μπορεί να υποχρεώσει τη συζήτηση κι εν συνεχεία τη λήψη απόφασης για ένα θέμα, όπως το είδαμε πρόσφατα με το ζήτημα του Ο.Τ.119 και πιθανότατα θα ξαναδούμε με το ζήτημα της ανάπλασης της πλατείας στον Αγιο Ιωάννη.
Ωστόσο όποια σοφία κι αν ισχυριστούμε ότι αποκτήσαμε όταν θα φτάσουμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, θα μας είναι μάλλον περιττή αφού το παρόν σύστημα το οποίο θεωρητικά εισήχθη για να μας εντάξει σε μια νέα συνεργατική κουλτούρα με παράλληλο στόχο μια συναντίληψη τουλάχιστον των σοβαρών ζητημάτων, θα δώσει τη θέση του στο επόμενο.
