Του Στρατή Μαζίδη
Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε το μέγεθος και το βάθος του προβλήματος, πρέπει να το κάνουμε ψυχρά και ορθολογικά. Άλλωστε τίποτε δε δημιουργείται από τη μια ημέρα στην άλλη. Υπάρχουν ευθύνες του Δήμου, όπως επίσης των πολιτών αλλά και αστάθμητοι / τρίτοι παράγοντες που επιδεινώνουν την εικόνα.
Ας ξεκινήσουμε όμως από το Δήμο.
Η καθαριότητα είναι εκ φύσεως ένα προβληματικό ζήτημα. Έχει δύσκολο αντικείμενο. Επιπλέον εξωγενείς παράγοντες διαδραματίζουν ρόλο όπως οι καιρικές συνθήκες. Έπειτα πρέπει να συντονιστεί ένα πολυεπίπεδο και σύνθετο καθημερινό έργο, πολλές φορές δίχως το απαραίτητο προσωπικό και άνευ σύγχρονου εξοπλισμού.
Τα χρήματα και τα πλεονάσματα από τα Δημοτικά Τέλη μπορούν να δώσουν λύσεις σε θέματα εξοπλισμού αφού τα χρήματα υπάρχουν. Σε δεύτερο χρόνο αν ο Δήμος δεν μπορεί να κάνει έστω ορισμένου χρόνου προσλήψεις, έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί την κακώς ενοχοποιημένη επιλογή της επέκτασης της συνεργασίας με ιδιώτες κάτι που ήδη πράττει με τα μπάζα ή την απομάκρυνση των εγκαταλελειμμένων Ι.Χ. Η λήψη υπηρεσιών από ιδιωτικά σε συνεργεία σε συγκεκριμένους κλάδους όμως θα μπορούσε να απαλλάξει τα αρκούντα σε αριθμό στελέχη της υπηρεσίας, ώστε ακριβώς να μπορέσουν να εστιάσουν σε άλλους τομείς σωστά και ολοκληρωτικά.
Ένα άλλο σημείο διαχρονικής ευθύνης του Δήμου είναι η απουσία φιλοσοφίας δημιουργίας κουλτούρας καθαριότητας στους δημότες σε όλα τα επίπεδα, με όλους τους τρόπους. Δεν μπορείς να γίνεις Βουλιαγμένη του Κασιδόκωστα σε ένα μήνα, έχεις όμως την ευκαιρία να ψάξεις τον τρόπο που θα φτάσεις σε αυτά τα επίπεδα. Μιλάμε π.χ. στα σχολεία στα παιδιά για την ανακύκλωση, αλλά δεν τους παρέχουμε τους ανάλογους κάδους, οι οποίοι όμως θα πρέπει να αδειάζονται και να πλένονται τακτικά.
Φτιάχνουμε νέους κανονισμούς καθαριότητας, αλλά ούτε τους τηρούμε όταν πρέπει να γίνουμε δυσάρεστοι (να μη θυμίσω την πλατεία Κοραή προ ολίγων ετών) ούτε επικοινωνούμε μια διαφορετική προσέγγιση στους δημότες με συνεχή καμπάνια, με έξυπνα σποτάκια, με κίνητρα.
Επίσης, κινούμαστε σε επιλογές με διαφορετικό αποτέλεσμα. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι κάποτε βγάζαμε απλά τη σακούλα μας στο δρόμο και τέλος. Τώρα έχουμε γεμίσει κάθε λογής κάδους, πράσινους, κόκκινους, μπλε, κίτρινους, καφέ, βυθιζόμενους. Και όμως αντί για σημεία έντασης μιας υψηλού επιπέδου πολιτικής καθαριότητας, στην ουσία αποκτήσαμε εστίες βρωμιάς.
Ξοδέψαμε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ την προηγούμενη περίοδο για να βλέπουμε βουνά από κούτες εκτός κάδων. Καταλήφθηκαν δρόμοι από κάδους και πλέον βλέπουμε δίπλα σε κάδους ντουλάπια, λεκάνες, καναπέδες, ρούχα που σκορπίζονται τριγύρω.
Η πολιτική του δήμου τα τελευταία χρόνια εξυπηρέτησε το στόχο των βραβεύσεων ως προς τις δράσεις που αναλήφθηκαν δίχως όμως να αναζητηθούν τα αποτελέσματά τους. Κάποιοι βέβαια εργαλειοποίησαν εκείνη την περίοδο καταλαμβάνοντας κρατικά οφίτσια, αλλά η πόλη δε φαίνεται πρακτικά να κέρδισε κάτι.
Επίσης, απουσιάζουν πρακτικές λύσεις. Η ενημέρωση που δεν υπάρχει - όπως προαναφέραμε - έχει και πρακτικά αποτελέσματα. Ένα εξ αυτών οι όγκοι από τα κλαδέματα. Πολλές φορές παρατηρώ τους ίδιους όγκους για ημέρες σε σημεία που θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα. Φυσικά ο δημότης θα πρέπει να ενημερώνει, αλλά και οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν ένα μπλοκάκι, να σημειώνουν και να ενημερώνουν.
Ας έρθουμε τώρα και στους δημότες.
Πολλοί εξ αυτών δεν ενδιαφέρονται για την εικόνα έξω από την ιδιοκτησία τους. Θα βγάλουν τα ξερόκλαδα αλλά δεν σκέπτονται πως στην ευχή θα μαζευτούν αν δεν ειδοποιήσουν. Θα βγάλουν το οικόσιτο βόλτα, μολονότι όλες σχεδόν οι κατοικίες διαθέτουν αυλή, αλλά ορισμένοι προκλητικά λερώνουν κι αδιαφορούν. Δε θα καθαρίσουν το πεζοδρόμιό τους. Δε θα κόψουν τα χόρτα στα αυλάκια και τις πλάκες. Δε θα επιδιορθώσουν τις ζημιές.
Θυμάμαι πριν από 7 περίπου χρόνια στην οδό Γιαβάση έναν "κύριο" να φορά γάντια για να κολλήσει ένα νοικιαστήριο σε κολώνα της ΔΕΗ. Ο δρόμος κάτω ήταν πεντακάθαρος. Ξεκολλά το αυτοκόλλητο και το χαρτί έπεσε κάτω. Αφού έκανε τη δουλειά του, σηκώθηκε να φύγει παρατώντας τα σκουπίδια του. Του έκανα παρατήρηση χειροκροτώντας τον για το παράδειγμα που μου έδωσε καθώς ήταν πολύ μεγαλύτερός μου. Η αρχική απάντηση; Θα περάσει ο σκουπιδιάρης, αυτή είναι η δουλειά του. Μα ο δρόμος είναι πεντακάθαρος και τον βρωμίζεις, τι μου λες τώρα; Τελικά ντράπηκε και το μάζεψε.
Τις προάλλες ένας διανομέας πήγε να μου αφήσει ένα φυλλάδιο και πετά κάτω ένα χαρτί άσχετο. Ποιος θα με δει, σου λέει. Αμ δε! Μαζέψτε κύριε, παρακαλώ το σκουπίδι που ρίξατε στην πόρτα μου, του είπα. Και κάνει να πάρει πίσω το φυλλάδιο. Του συνεχίζω, το σκουπίδι κύριε όχι το φυλλάδιο. Κάδος στα 7-8 μέτρα κύριε, ντροπή. Το μάζεψε κι έφυγε.
Επίσης, δεν μπορεί να φταίει ο Δήμος αν κάποιοι κάνουν την ανάγκη τους στις παιδικές χαρές ή πίσω από κάδους. Η αγωγή μαθαίνεται από το σπίτι, όχι τις υπηρεσίες.
Εκρηκτικό μείγμα
Όπως καταλαβαίνετε η λάθος προσέγγιση του Δήμου και η αδιαφορία των πολιτών, που όμως συμμορφώνονται μόλις γίνουν αντιληπτοί συνθέτουν ένα παζλ με τα κομμάτια του οποίου κανείς δε θέλει να ασχοληθεί. Χρειάζεται όμως. Σε αυτά προσθέστε πως η Αγία Παρασκευή εκτός των άλλων είναι και μία άσχημη και άτακτη πόλη ως προς την καθημερινότητα. Ανύπαρκτα ή άθλια πεζοδρόμια, γεμάτα με καβαλημένα οχήματα, έρχονται να εντείνουν την εικόνα της βρωμιάς και να τη μεγιστοποιήσουν. Χτυπούν πάνω στην απογοήτευση.
Πως λύνεις μια δύσκολη εξίσωση
Ξαναπιάνοντάς την από την αρχή. Εξίσωση που στην πορεία συνεχίζει με λάθος, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε σωστό αποτέλεσμα. Υπηρεσιακοί και πολιτικοί παράγοντες πρέπει να σταματήσουν να θίγονται ή να ενοχλούνται με τις διαμαρτυρίες των δημοτών. Η αναγνώριση του προβλήματος είναι το Α. Χωρίς το Α, Β δεν υπάρχει. Μόνο όταν αναγνωρίζεις την αδυναμία, την παραδεχθείς και είσαι πραγματικά αποφασισμένος να συνδράμεις στην οριστική επίλυσή της κι ας μη φανεί επί των ημερών σου, έχεις μια αληθινή σοβαρή και ουσιαστική πιθανότητα να ανατρέψεις την κατάσταση. Τα αποτελέσματα δε θα φανούν ούτε σε μια ημέρα ούτε σε ένα μήνα. Θα χρειαστεί καιρός αλλά σταδιακά η αλλαγή θα γίνεται αντιληπτή. Χρόνια μας πολλά λοιπόν και καλά μυαλά!
