Οι ιδιώτες, ο Μακιαβέλλι και η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι




[caption id="attachment_63869" align="aligncenter" width="506"]football-57277_960_720 Picdream / pixabay[/caption]



Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται η συμμετοχή όλων στα πολιτικά δρώμενα. Οι αναταράξεις και οι ανακατατάξεις είναι ισχυρές, και όποιος δεν συμμετέχει δυναμικά, αφήνει έμμεσα κάποιους άλλους να αποφασίζουν γι’ αυτόν, και συνήθως όχι υπερ του.

bobonisΓράφει ο Μπομπόνης Αναστάσιος*


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ: ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ


Ο ιδιώτης ανήρ, όμως, στην Αρχαία Ελλάδα εμπεριείχε και την έννοια της απαξίωσης, της ύβρεως, της υποτίμησης. Ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο επισημαίνει την υποχρεωτική συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. «Μόνοι γάρ τον τε μηδέν των δε (πολιτικών) μετέχοντα, ουκ απράγμονα, αλλ’ αχρείον νομίζομεν». Η πρόκριση δηλαδή της ατομικής «ησυχίας» αντί των κοινών ανησυχιών ήταν αδιανόητη, ανεπίτρεπτη και επέσυρε το χαρακτηρισμό του άχρηστου. Κατά την ελληνιστική περίοδο, η ιδιωτεία, εκτός από τον ιδιωτικό βίο και τη μη κατοχή δημόσιου αξιώματος σήμαινε, επίσης και την έλλειψη αγωγής, ανατροφής, παιδείας. Μ’ αυτή την έννοια άρχισε να χρησιμοποιείται κατά τα μεσαιωνικά χρόνια ως μειωτική προσφώνηση, ή βρισιά. Με την ίδια σημασία, προφανώς, δηλαδή του ανόητου, του μωρού χρησιμοποιήθηκε ως σύγχρονος όρος από διάφορες γλώσσες. Idiocy = ιδιωτεία, ηλιθιότητα, κρετινισμός. Idiot = ηλίθιος, βλάκας, ανόητος. Στην Κλινική Ψυχολογία, μάλιστα, ο όρος χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει αυτόν που πάσχει από ιδιωτεία, δηλαδή βαριάς μορφής νοητική υστέρηση.
Ο Δήμος μας είναι γεμάτος ιδιώτες που γκρινιάζουν χωρίς να ασχολούνται. Προχθές στον ΠΑΟΔΑΠ στο γήπεδο τένις Νότου, ήρθε μια κυρία και διαμαρτυρόταν γιατί από τις 10 Σεπτέμβριου που αρχίσαν τα σχολεία δεν υπήρχε πρόγραμμα τένις για το παιδί της. Όταν την ρώτησα αν πήρε τηλέφωνο στο Δήμο, ή έστειλε κάποιο email διαμαρτυρίας με κοίταξε με ένα βλέμμα απορίας, λες και μιλούσα άλλη γλώσσα. Έτσι αγαπητοί συνδημότες δεν θα βελτιωθεί η ζωή σας. Ούτε με το να να πάτε στις εκλογές με την γραμμή που σας έδωσε το κόμμα, ή ο πρόεδρος του συλλόγου σας, και νυν υποψήφιος, «για να έχουμε τον δικό μας άνθρωπο στο Δήμο». Σήμερα σε μια πόλη που έχει πάνω από 80.000 κάτοικους, οι δηλωμένοι κάτοικοι είναι 59.706 ( 2011) και οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους 37.627. (2014). Από αυτούς ψήφισαν το 2014,την 1η Κυριακή 24.351 ήτοι 64,7% των εγγεγραμμένων και περίπου το 30% των κατοίκων. Ο πρώτος συνδυασμός πήρε 8003 ψήφους, ήτοι το 10% των κατοίκων. Αυτό βολεύει λίγους και εξυπηρετεί αρκετούς από αυτούς.


Ο Μακιαβέλλι έλεγε αλίμονο στον ηγεμόνα που πρώτα είναι καλός και μετά κακός. Επίσης ότι ο ηγέτης αποκτά κύρος με το να είναι είτε αληθινός φίλος είτε πραγματικός εχθρός. Δηλαδή παίρνει θέση, καθαρά, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Ακόμα ότι αυτός που θέλει να τον υπακούν πρέπει να ξέρει να διατάζει.



Σήμερα δυστυχώς η διοίκηση,  (αλλά και η αντιπολίτευση πλην μεμονωμένων φωνών) έχει μικρό οραματικό έργο. Έκλεισε 3 χρόνια εξουσίας δίχως απάντηση σε ουσιώδη θέματα της πόλης αλλά και των πολιτών και δίχως να θεμελιώσει την πόλη του 2030. Ζήσαμε ως σήμερα μικροπολιτικές συγκρούσεις αντί για κλίμα συναίνεσης, αδυναμία ουσιαστικής ανάπτυξης του ΠΑΟΔΑΠ, αποτυχία εξέλιξης του στρατηγικού-επιχειρησιακού σχεδίου του, αδυναμία υλοποίησης υπεσχημένων δράσεων σε τοπικό επίπεδο, αναποτελεσματικές συναντήσεις στις γειτονιές, καμμιά μετάβαση της πόλης στην ψηφιακη-ηλεκτρονικη εποχή και διακυβέρνηση, χωρίς λύση στο κολυμβητήριο, το Γιαβάσειο, το DaVinci, το Δημαρχείο, έλλειψη αθλητικών χώρων, πρόβλημα πάρκινγκ, αφίσες, ρύπανσης κλπ. Φτάσαμε λοιπόν στο πριν το πέναλτι, δηλαδή τις εκλογές. Με την αγωνία μπροστά μας αυτή, έχουμε δυο μεγάλα τμήματα του πληθυσμού μας. Τους αρνούμενους να αντιληφθούν τις αλλαγές που φέρνει η τεχνολογική εξέλιξη, και την αναγκαιότητα προσαρμογής τους σε αυτήν, ζητώντας κράτος - δήμο «πατερούλη», που θα διατηρήσει το υπάρχον status quo (πιο ηλικιωμένοι), και τους αρνούμενος να εργαστούν για την αλλαγή των συνθήκων, περιοριζόμενοι σε ανάρτηση πανό, σε χρήση αλκοόλ και ουσιών, και στο μουντζούρωμα των τοίχων θεωρώντας ότι κάνουν αντίσταση (πιο νέοι). Οι υπόλοιποι, αυτοί που απέχουν, η σιωπηλή πλειοψηφία, έχει υποχρέωση να ενεργοποιηθεί, να πάρει θέση, να διεκδικήσει αυτά που της αξίζουν.


Να επισημάνω την ανυπαρξία θέσεων και δράσεων των δημοτικών παρατάξεων για πολύ σημαντικά θέματα που υπερβαίνουν τον Δήμο μας.
Την ανεργία των νέων και την μηδαμινή νεοφυή επιχειρηματικότητα.

Την συνεχιζόμενη δημογραφική κατρακύλα, και την αλλοίωση του πληθυσμού μας. Τα στοιχεία λένε πως η Ευρώπη (και η Ελλάδα) με μέση ηλικία 43 ετών, έναντι Ινδίας 19 ετών, Πακιστάν 23 ετών κλπ., και γεννήσεις ανά ζευγάρι στην Ελλάδα 1,3 αντί 2,13 που απαιτείται για απλή διατήρηση του πληθυσμού μας, η μονή σωτηρία του ασφαλιστικού είναι η αποδοχή μεταναστών. Πως όμως; Με το brain drain, τα ποιοτικότερα Ελληνικά μυαλά μεταναστεύουν στην εύπορη Βόρεια Ευρώπη και εμείς με την φορομπηχτική πολιτική μας ελκύουμε φτηνά εργατικά χέρια που δεν μπορούν να δώσουν καμμιά ανάπτυξη και προστιθέμενη αξία στην ημιθανή οικονομία μας.
Και τέλος την ανάγκη εξέλιξης και επιμόρφωσης των πολίτων για να ενταχθούν στην νέα οικονομία. Ο κόσμος χρειάζεται δουλειά, όχι συσσίτια, ούτε φιέστες. Τα λεφτά να δίνονται για ανάπτυξη, όχι ενισχύσεις συλλόγων, που ικανοποιούν την ματαιοδοξία των προέδρων τους.
Χρειαζόμαστε μια αλλαγή νοοτροπίας επιτακτικά. Χρειαζόμαστε ένα νέο φορέα που θα ενσωματώσει τις νέες απαιτήσεις και δεν θα λαϊκίσει. Θέλουμε όραμα για το μέλλον και όχι διαχείριση της καθημερινότητας. Μάθετε τα δικαιώματα σας αλλά και τις υποχρεώσεις σας. Προσφέρετε και απαιτείστε.  Επιτέλους μην αφήνετε στην τύχη το μέλλον των παιδιών μας.


*Μπομπόνης Αναστάσιος
Πολ. Μηχανικός
tasbobo@hol.gr


Σύνδεσμοι



 
Νεότερη Παλαιότερη