Η ενασχόληση με τα κοινά του Δήμου Αγίας Παρασκευής προκαλεί αλυσιδωτά μια σειρά συναισθημάτων. Ξεκινάμε με έκπληξη για όλα όσα ακούμε, βλέπουμε, εντοπίζουμε, συνεχίζουμε με αγανάκτηση και στο τέλος δεν έχουμε καμία διάθεση. Ούτε να δούμε, ούτε να ακούσουμε, ούτε να διαβάσουμε.
Του Στρατή Μαζίδη
Δεν έχουμε διάθεση διότι βλέπουμε το χρόνο να περνά και να χάνεται. Εμείς χάνουμε την ευκαιρία να ζήσουμε τις αλλαγές, γερνάμε και αντιλαμβανόμαστε πως ούτε οι απόγονοί μας θα δουν κάτι σημαντικό σε μια πόλη που μένει στάσιμη, δίχως πυξίδα, χάρτη και πορεία. Πόλη που αναλώνεται στους δικούς της διαχρονικούς δαίμονες.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα βρέθηκα σε ένα άλλο δήμο, τον οποίο γνωρίζω πολύ καλά εδώ και δεκαετίες. Κάνοντας μια ανασκόπηση της πορείας της πόλης εκείνης, παρατηρώ ότι υπήρξε στόχος, ελήφθησαν αποφάσεις, έγιναν στρατηγικές επιλογές.
Πχ η συγκεκριμένη πόλη υπήρξε σημαντικός λιμένας προσέγγισης της ακτοπλοΐας στη λεγόμενη γραμμή της Ανδροτηνομυκονίας. Τα χρόνια πέρασαν, τα πλοία μεγάλωσαν, το λιμάνι δεν τα χωρούσε αλλά και ο κόσμος δεν τα ήθελε στην πόλη του.
Εκεί λοιπόν έκαναν μια στρατηγική επιλογή. Το "σωστή ή λάθος", δεν έχει σημασία. Έδιωξαν ουσιαστικά την ακτοπλοΐα μετατρέποντας και επεκτείνοντας χρόνο με το χρόνο το λιμάνι για την υποδοχή τουριστικών σκαφών.
Η παραλιακή οδός με τα χρόνια έπαψε να είναι η βασική οδική αρτηρία. Με το δειλινό απαγορεύεται η κυκλοφορία και μια μεγάλη ζώνη αρκετών εκατοντάδων μέτρων μετατρέπεται σε ένα χώρο περιπάτου, ποδηλάτου, παιχνιδιού, αναψυχής.
Ο Δήμος επίσης έχει επενδύσει στην καθαριότητα και την καλή εμφάνιση. Οι παρεμβάσεις γίνονται πάντα με αισθητική, η εκεί αυτεπιστασία δεν κλείνει στις 13:00 αλλά ο κόσμος βγαίνει έξω να βάψει πχ τα ρείθρα των πεζοδρομίων. Η υπηρεσία καθαριότητας πάει κι έρχεται συνέχεια παρά το γεγονός ότι εκεί υπάρχει πράγματι ένας κυριολεκτικός στρατηγός άνεμος που τα πιάνει και τα ανακατεύει όλα.
Ο τοπικός πολιτιστικός οργανισμός διοργάνωσε έναν πολιτιστικό μήνα εκδηλώσεων συνδυάζοντας νέα ταλέντα αλλά και γνωστά ονόματα της μουσικής. Η παραλία κάθε μέρα έσφυζε από ζωή. Επίσης το άλλοτε ερμητικά κλειστό ενετικό κάστρο, έγινε ένας φιλόξενος χώρος έκθεσης ζωγραφικής με τους καλλιτέχνες να διαδέχονται ο ένας τον άλλο ανά 4-5 ημέρες.
Για το τέλος κράτησα μια λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της. Πόσες φορές έχει δημοσιεύσει το agiaparaskevi-guide.gr ανακοινώσεις για διακοπή ρεύματος λόγω έργων σε ώρες εντελώς ακατάλληλες; Εκεί λοιπόν οι διακοπές δε γίνονται όποτε βολεύεται ο εργολάβος αλλά όταν εξυπηρετεί την πόλη. Η μια διακοπή που συνέβη ήταν 05:00 με 07:00 το πρωί. Ο ΔΕΔΔΗΕ απαντούσε στα τηλέφωνα και ενημέρωνε. Κανείς δεν πήρε χαμπάρι το παραμικρό εκτός από όσους ξυπνούσαμε για να δούμε την πόλη να φωτίζεται σιγά σιγά από τον Ηλιο.
Καιρός να καταλάβουμε ότι δίχως αποφάσεις, στρατηγικές επιλογές και υλοποιήσιμο πλάνο δεν πάμε πουθενά.
