Την ώρα που ο τοπικός πολιτικός κόσμος ξεπερνιέται από τις εξελίξεις προτιμώντας να αναλωθεί στο γιατί δεν έχουμε απαρτίες στα δημοτικά συμβούλια ή αν το Σώμα θα ψηφίσει ένα ψήφισμα που απλά θα ανέβει στη Διαύγεια και δεν έχει καμία απολύτως πρακτική αξία, τα λιμνάζοντα προβλήματα της Αγίας Παρασκευής είναι εδώ.
Του Στρατή Μαζίδη
Μια επίσκεψη την Πρωτομαγιά στο πάρκο Γραβιάς φανερώνει τις ελλείψεις. Μια παιδική χαρά με κούνιες δίχως κούνιες και τσουλήθρα χωρίς πρόσβαση. Όπως παρατηρεί κανείς δεν υπάρχουν ίχνη βανδαλισμού, περισσότερο μοιάζουν σαν κάποιος να τα έβγαλε και να μην τα ξανατοποθέτησε.
Ως εκ τούτου συνέχεια της βόλτας στον Υμηττό ανάμεσα σε προφυλακτικά, τενεκεδάκια και πάσης φύσεως σκουπίδια. Ο Δήμος Αγίας Παρασκευής σκορπά € 15.000,00 για να γράψει κάποιος ένα υποκειμενικό λεύκωμα της πόλης (όλως τυχαίως τ. αντιδήμαρχος και με γιο υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο) αλλά για το βουνό δε χαλά δεκάρα τσακιστή, όπως το να δημιουργήσει έναν ηλεκτρονικό διαδραστικό χάρτη με τα μονοπάτια ή να τοποθετήσει ξύλινες πινακίδες στις διάφορες διαδρομές προς βοήθεια των επισκεπτών. Στοιχειώδεις υποδομές που θα έπρεπε να υπάρχουν πολλά χρόνια τώρα.
Όλα αυτά ας τα έχουν υπόψη οι δημότες Αγίας Παρασκευής σε περίπου τρία χρόνια από σήμερα. Να έχουν δηλαδή κατά νου πως κανείς πολιτευόμενος κι αντιπολιτευόμενος δεν τους υπολογίζει και δεν καταθέτει προτάσεις που θα διευκολύνουν / αναβαθμίσουν / ομορφύνουν τη ζωή του στην πόλη. Μόνο οι έριδες, οι τίτλοι, οι μικροπολιτικοί σχεδιασμοί και οι εγωισμοί έχουν σημασία.
Βασικά η σημερινή τοπική κατάσταση σε επίπεδο φαντασίας, οραμάτος, προτάσεων και όρεξης για δουλειά ολόκληρου του πολιτικού προσωπικού, φαίνεται να παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με την παιδική χαρά του πάρκου Γραβιάς.
Ζητούνται απλοί άνθρωποι που θα μπορέσουν τόσο κυριολεκτικά όσο και αλληγορικά να ξανακρεμάσουν τις κούνιες και να αποκαταστήσουν τις τσουλήθρες.
