Σήμερα όλο και περισσότερο νέοι να ακολουθούν δυστυχώς τον δρόμο της ξενιτιάς. Η Ελλάδα ως γνωστό, χάνει δυστυχώς τα παιδιά της τα τελευταία χρόνια! Και εύλογα αναρωτιόμαστε ως πότε θα παρατηρείται αυτό το θλιβερό φαινόμενο; Πολλοί θα υποστηρίξουν, ότι αυτό θα σταματήσει αν αντιμετωπισθεί η κρίση και οι νέοι έχουν πλέον κίνητρα να παραμείνουν στην πατρίδα τους. Δεν έχουν άδικο. Και υποστηρίζουν, ότι αυτό μπορεί να επιτευχτεί μόνο μέσα της οικονομικής ανάκαμψης. Ισχυρίζονται ότι όταν έρθει η πολυπόθητη «ανάπτυξη» στη χώρα μας, που πλέον αποτελεί κάτι σαν θρύλο, θα έρθουν επενδύσεις, θα ανοίξουν θέσεις εργασίας και εν γένει θα δοθούν κίνητρα στους νέους να επιδιώξουν να μείνουν στην πατρίδα τους. Είναι αλήθεια, ότι αυτό είναι μία εκδοχή αντιμετώπισης του προβλήματος.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η πλειοψηφία των ελαχίστων νέων, που ασχολείται με τα πολιτικά δρώμενα το κάνει είτε από χόμπυ, είτε γιατί ευελπιστεί, ότι θα μπορέσει μέσω του πελατειακού συστήματος, που κυριαρχεί στην Μεταπολίτευσης, να «τακτοποιηθεί». Το πελατειακό σύστημα ως γνωστό δεν είναι τίποτε άλλο από μία συναλλαγή μεταξύ ψηφοφόρων ως εντολέων και των πολιτικών ως εντολοδόχων με σκοπό να αποκτήσουν λ.χ θέσεις εργασίας στο κρατικό κορβανά άτομα ή ομάδες του εκλογικού συστήματος.
Από την άλλη μεριά η περιγραφόμενη νοσηρή δυστυχώς κατάσταση, που επικρατεί σήμερα πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει! Είναι δυνατόν να αλλάξει, εάν συμβάλλουμε όλοι σε αυτό-νέοι και πρεσβύτεροι-. Η δημοκρατία ως γνωστό από τα αρχαία χρόνια απαιτεί ενεργούς πολίτες και όχι απαθείς, αδρανείς και ουδέτερους πολίτες. Θέλει πολίτες που συμμετέχουν στις πολιτικές διαδικασίες, που καθιερώνουν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Οι νέοι, το πιο ζωτικό κομμάτι κάθε κοινωνίας πρέπει να πρωτοστατούν στην πολιτική. Μόνο μέσω της πολιτικής μπορεί να καταπολεμηθεί κατά γενική ομολογία η νοσηρή πλευρά του πολιτικού και διεφθαρμένου κατά πολλούς συστήματος. Μόνο μέσω της υγιούς πολιτικής μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει στο τόπο του και να συμβάλει και αυτός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Όλοι μας πρέπει να πιστέψουμε και πάλι σε μια πολιτική, σε μία δηλαδή μορφή άσκηση εξουσίας, απαλλαγμένη από τις νοσηρές μεθόδους της Μεταπολίτευσης όπως τον λαϊκισμό, το πελατειακό σύστημα και τις λοιπές παθογένειες της μεταπολίτευσης.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει από την ένταξη των νέων στα κόμματα. Μέσα λοιπόν από την ένταξη τους στα κόμματα και την εν γένει πολιτικοποίηση τους, οι νέοι μπορούν να εκφραστούν, να συνεργαστούν με τους συμπολίτες τους και να συμβάλουν και αυτοί στην αποφασιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Τα κόμματα κατά το Σύνταγμα (άρθρο 29 Σ) διαμεσολαβούν ανάμεσα στο κράτος και στην Κοινωνία. Συνιστούν κατά την άποψη πολλών Συνταγματολόγων τους ανεξάρτητους μεσίτες ανάμεσα στο κράτος και στην κοινωνία.
Άλλωστε, Οι πολιτικοί προέρχονται από την κοινωνία. Από εμάς εκλέγονται σύμφωνα με την αρχή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Το πολιτικό σύστημα σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι γενικά αποδεκτό πως χρήζει ανανέωσης. Μέσα, λοιπόν, από την πολιτικοποίηση οι νέοι μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, να αποτελέσουν ενεργά μέλη της κοινωνίας, να συμμετέχουν και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Μέσα από την πολιτικοποίηση και κατά επέκταση την κομματικοποίηση έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν την ζωή και τις συνθήκες διαβίωσης τους. Μέσα λοιπόν από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στους νέους!
Περαιτέρω, η κοινωνία, βέβαια, θέλει πολίτες που νοιάζονται για το κοινωνικό γενικό συμφέρον καθώς έτσι ικανοποιείται και το ατομικό. Ιδίως σήμερα όλο και περισσότερο σκεφτόμαστε το εγώ μας και βάζουμε στην άκρη το εμείς! Αν όμως δεν ευημερεί το εμείς είναι δυνατόν να ευημερεί το εγώ; Μήπως πρέπει επιτέλους να πάψουμε να σκεφτόμαστε εγωκεντρικά;
Μετά από όλα αυτά γεννώνται στο μυαλό μας κάποια ερωτήματα του τύπου: Σήμερα πόσοι νέοι τα τελευταία χρόνια έχουν πολιτικοποιηθεί; Πόσοι έχουν εμπλακεί σε πολιτικές διαδικασίες; Πόσο τα κόμματα επιτρέπουν την πρόσβαση νέων στο κομματικό τους δυναμικό; Σε ποιο βαθμό οι κομματικοί συνδυασμοί έχουν ανανεωθεί τα τελευταία χρόνια με νέο έμψυχο δυναμικό; Μήπως θα έπρεπε να μπει ένα ηλικιακό όριο στην επιλογή των υποψήφιων βουλευτών και λοιπών αντιπροσώπων ή ένα όριο θητείας εφόσον είναι εκλεγμένοι;
Ανεξαρτήτως λοιπόν απάντησης που έκαστος συμπολίτης μου θελήσει να δώσει, όλοι νομίζω πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας την πάντα επίκαιρη φράση του Αριστοτέλη στα «Πολιτικά» σχετικά με το ότι ο «άνθρωπος από τη φύση του είναι ζώο πολιτικό [=πολιτικό ον]».
Κριτσίκης Αλέξανδρος
Δικηγόρος, Υπ ΔΝ
