του Στρατή Μαζίδη
Προχθές δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από στενό συνεργάτη για να κανονίσουμε τα της ύλης της ραδιοφωνικής μας εκπομπής στο Mindradio.gr της οποίας φανατικοί ακροατές είναι και υπαλληλοι των κεντρικών της Νέας Δημοκρατίας καθώς και μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος.
Ένας από τα στελεχη του κόμματος πάνω στην κουβέντα με τον συνεργάτη μου αφού το έφερε απέξω απέξω, άρχισε να ρωτά για εμένα για να δει αν οι ...πληροφορίες του είναι αξιόπιστες. Βλέπετε σε σχέση με κάποιους νεόκοπους, κάποιοι είναι από τα γεννοφάσκια τους στη Νέα Δημοκρατία και ο λόγος τους έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από τυχάρπαστους. Φυσικά η τάξη απεκατεστάθη, ειπώθηκαν αλήθειες και ο ευγενής κύριος της άλλης γραμμής διαπίστωσε ότι όταν ακούς για πολλά κεράσια κρατά και μικρό καλάθι. Όπως του είπε και ο συνεργάτης μου όταν ένας δημοσιογράφος κάνει καλή δουλειά πάντα θα ενοχλεί γιατί αποκαλύπτει και λέει αλήθειες. Κι ευτυχώς κάποιοι έχουν την οξυδέρκεια που χρειάζεται ώστε να ερευνούν τις πληροφορίες τους.
Προσωπικά δεν αισθάνομαι να βρίσκομαι σε κάποια νευρωτική κατάσταση. Άλλοι είναι οι νευρικοί της παρέας που δεν ξέρουν τι λένε και τι τους γίνεται όταν φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ίσως δε, πολύ σύντομα να πάνε πια οριστικά διακοπές ώστε να ηρεμήσουν κι αυτοί αλλά κυρίως η πόλη μας. Αντι-συστημικοί και ανεξάρτητοι από τη μια, αλλά από την άλλη τρέχουν να κάνουν παράπονα σε κομματικά όργανα. Νομίζουν οτι με το λέγε λέγε ίσως καταφέρουν να φιμώσουν τις κατά αυτούς ενοχλητικές φωνές αφού όλα τα άλλα δεν έπιασαν. Αναρωτιέμαι τι θα δοκιμάσουν στη συνέχεια ή πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν από τον έρωτά τους για την εξουσία, που ως μια μικρή μειοψηφία κατέλαβαν.Και είναι θράσος απύθμενο και πρόκληση μεγάλη τη μια να σε διαβάλλουν και από την άλλη να απαιτούν τα δειλά αυτά ανθρωπάκια να ηρεμήσεις.
Μάλιστα πριν λίγες ημέρες είχα και μια άλλη "προειδοποίηση" από άνθρωπο της πλειοψηφίας. Μου είπε "πρόσεχε γιατί κυκλοφορεί φωτογραφία σου με το Γιαννακόπουλο από την τάδε ταβέρνα". "Ε και;" του είπα. "Ξέρεις με πόσους έχω φωτογραφίες; Εκεί ήμουν καλεσμένος στο τραπέζι που έκανε στην Ενωση Γονέων".
Απίστευτες μέθοδοι που θυμίζουν καθεστώτα. Πολύ πολύ κρίμα. Η πόλη να διαλύεται και κάποιοι αντί να παράγουν πολιτική, να δίνουν λύσεις και να αντιπαρατίθενται σε επίπεδα θέσεων, να επιδίδονται σε αυτές τις ασχολίες. Ευτυχώς όμως τα βλέπει αυτά ο κόσμος.
Όπως ο κάθε δημότης, διατηρώ στο ακέραιο το δικαίωμα να γράφω και να λέω ότι θέλω, άλλωστε δεν υποχρεώνω κανέναν ούτε να τα διαβάσει, ούτε να τα ακούσει, ούτε - το βασικότερο - να τα ασπασθεί σε αντίθεση με άλλους που τους τρώμε στη μάπα ενώ αντιπροσωπεύουν ένα ελαχιστότατο ποσοστό των κατοίκων αυτής της πόλης. Εύχομαι κι ελπίζω όχι για πολύ ακόμη...
