Αγαπητό guide,Στο πρόσφατο ρεπορτάζ της Μαρίας Πανάγου με τίτλο «Ανοίγουν οι πόρτες της θρυλικής βίλας Ιόλα» που αναδημοσιεύσατε, αναφέρεται ότι το «1996: Το κτήμα πωλείται στον μεγάλο κατασκευαστή Σπύρο Γεωργίου προς 500 εκατομμύρια δραχμές, όπως και το διπλανό που ανήκε στη Στάιφελ.»
Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η αναληθής εντύπωση ότι ο κ. Γεωργίου αγόρασε το κτήμα Ιόλα πριν την κήρυξη του ως διατηρητέου και πριν τη δέσμευση του ως Χώρου πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ελεύθερο δηλαδή βαρών που δήθεν του επιβλήθηκαν εκ των υστέρων, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ήταν σε γνώση του ότι τόσο ο ίδιος έμπαινε αλλά και μας έβαζε όλους σε περιπέτειες.
Ως απλή ενεργή πολίτης, αλλά και δημοτική σύμβουλος (1991-1998) και αντιδήμαρχος (1993-1997) γνωρίζω πολύ καλά με στοιχεία ότι, η αλήθεια είναι ότι:
Το 1997, μετά και από κινητοποίηση των κατοίκων, το θέμα ανακινείται από το Δήμαρχο †Στ. Κώτση και τον υπεύθυνο του Πν. Κέντρου †Δ. Χατζή, με στόχο την προστασία του χώρου, τη διάσωσή του και την αξιοποίησή του για στέγαση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Δήμου, προς δύο κατευθύνσεις:
για τη κήρυξη του ακινήτου ως Διατηρητέου νεώτερου μνημείου, πράγμα που επιτυγχάνεται τελικά μετά ένα και πλέον χρόνο, με Πρ. Διάταγμα (ΦΕΚ 840 Β΄/12-8-1998) και
για την Τροποποίηση του σχεδίου πόλης με χαρακτηρισμό του χώρου ως Κέντρο Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων που επιτυγχάνεται μετά από δύο χρόνια με Πρ. Διάταγμα (ΦΕΚ 541 Δ΄/31-8-2000)
Εν τω μεταξύ η μία κληρονόμος του Ιόλα, αφού το Μέγαρο έχει αποψιλωθεί από ό,τι πολύτιμο, φέρεται από τα τέλη του 1999 να θέλει να πουλήσει το μερίδιό της, μάλλον με σκοπό να πληρώσει το φόρο κληρονομιάς που χρωστά στην Εφορία.
Το Μάρτιο του 2000 εμφανίζεται ο εργολάβος κ. Γεωργίου, o oποίος συμπεριφερόμενος ως ιδιοκτήτης χωρίς να είναι ακόμα, τοποθέτησε εντός του κτήματος Ιόλα πινακίδα με τα στοιχεία του. Ο Δήμος με εξώδικο στις 31-3-2000, του κοινοποίησε την απόφαση για την κήρυξη του κτιρίου ως Διατηρητέου (ΦΕΚ 840 Β΄/12-8-98) και την απόφαση για την Αναστολή (ΦΕΚ 8/19-1-2000) επί ένα χρόνο της έκδοσης οικοδομικών αδειών και εκτέλεσης οικοδομικών Εργασιών εν όψει της Τροποποίησης του σχεδίου.
στις 31-8-2000 δημοσιεύεται η Τροποποίηση του σχεδίου
στις 4-10-2000 το Δημοτικό συμβούλιοαποφασίζει για τη λήψη δανείου 1,2 δις δραχμών (αντικειμενική αξία του κτήματος τότε περίπου 700.000.000 δρχ.) προκειμένου να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση του ακινήτου. Ακολουθεί μιά περίοδος σχετικής αδράνειας από μεριάς του Δήμου, που οφείλετο και στην ασθένεια του δημάρχου Στ. Κώτση τον Νοέμβριο του 2000 και που τελικά τον κατέβαλλε στις 29-5-01.
Παρ’ όλα αυτά, και συγκεκριμένα στις 13-10-2000 (!) ο κ. Γεωργίου, προχωρά στην αγορά του μισού ακινήτου από τη μια κληρονόμο έναντι του εξευτελιστικού ποσού των 207.949.173 δρχ. με το συμβόλαιο 12534 της συμβολαιογράφου Αθηνών Ελ. Κωνσταντοπούλου – Δεμερούτη. Έχοντας το 50% του ακινήτου και μαζί με την άλλη κληρονόμο, καταθέτουν εκπρόθεσμα στις 12-12-2000, αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του ΣτΕ (Ε΄7243/2000), με την οποία ζητούν από τότε, την ακύρωση του Διατάγματος Τροποποίησης, η οποία μετά από πολλές αναβολές τελικά απορρίφθηκε στις 1-12-04.
Ο αναπληρωτής δήμαρχος Β. Γιαννακόπουλος στέλνει στο Σ. Γεωργίου επιστολή (14-2-01) για εξώδικο συμβιβασμό, στην οποία ο Σ. Γεωργίου απαντά στις 13-3-01 ζητώντας για όλο το κτήμα (το οποίο όπως λέει ο ίδιος κατέχει το 50% εξ αδιαιρέτου λόγω αγοράς και το υπόλοιπο 50% με συμβολαιογραφικό προσύμφωνο) το ποσό των 1,8 δις δρχ.
Έτσι το Δημ. Συμβούλιο στις 25-4-01 αποφασίζει την κήρυξη της αναγκαστικήςαπαλλοτρίωσης του ακινήτου
Στη συνέχεια όμως (μετά από παρέμβαση του δημάρχου Β. Γιαννακόπουλου στον Ε. Βενιζέλο) εκδηλώνεται πρόθεση (;) από το Υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠ.ΠΟ.) για απαλλοτρίωση και αξιοποίηση του κτήματος Ιόλα για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, την οποία ο Δήμος αποδέχεται, με τη δέσμευση βέβαια από το ΥΠ.ΠΟ. για «Παραχώρηση της χρήσης και υποχρέωσης συντήρησης» στο Δήμο Αγ. Παρασκευής, πρόθεση η οποία ως γνωστόν δεν υλοποιήθηκε και μας έβαλε σε μια νέα περιπέτεια, που μπορώ να αφηγηθώ μια άλλη στιγμή.
Είναι λοιπόν σαφές ότι ο κ. Σπ. Γεωργίου αγόρασε, έχοντας πλήρη γνώση ότι το ακίνητο βαρύνεται με διατηρητέο μνημείο και ότι με τροποποίηση είναι χαρακτηρισμένο ως «Κέντρο Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων του Δήμου Αγίας Παρασκευής» και πρόκειται να απαλλοτριωθεί για το σκοπό αυτό. Ακόμα και όταν κηρύχτηκε η απαλλοτρίωση από το ΥΠ.ΠΟ. το 2002, το ακίνητο δεν ανήκε όλο στον κ. Γεωργίου. Συγκεκριμένα ο κ. Σπ. Γεωργίου, έγινε κύριος του υπόλοιπου μισού ακίνητου το 2004. Ο λόγος που το αγόρασε και προέβη εν γνώσει του σε μια επισφαλή (;) επένδυση, είναι προφανής… Το τίμημα που κατέβαλλε και που φαίνεται από τα συμβόλαια, ήταν τόσο εξευτελιστικό, πολύ κάτω και από την αντικειμενική αξία του ακινήτου, ώστε σε οποιαδήποτε περίπτωση να του επιτρέπει μια πάρα πολύ κερδοφόρα επένδυση.
Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας και για την εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων.
Ο λόγος τώρα σε μια νέα δημοτική Αρχή, που παρά τα λάθη και τις παραλείψεις των προηγούμενων, θα θελήσει πραγματικά με την στήριξη των δημοτών να βρεί τον τρόπο, απόκτησης του πολύτιμου αυτού χώρου.
Τούλα Καλογερά
Γεωπόνος, πρώην αντιδήμαρχος
