Πριν λίγες μέρες, έπεσε στα χέρια μου μια τοπική εφημερίδα. Το μάτι μου πήγε αμέσως στον, με μεγάλα γράμματα, τίτλο μιας συνέντευξης: «Αντώνης Σιδέρης: Τι μπορεί να περιμένει μια πόλη όταν ο Δήμαρχός της είναι άοσμος, άφαντος κι αόρατος;». Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, διότι τα χαρακτηριστικά αυτά αποδίδονταν, όπως θα θυμάστε, στον ίδιο τον κ. Σιδέρη μερικά χρόνια νωρίτερα και προς στιγμήν νόμιζα... Όταν όμως ανέτρεξα στις εσωτερικές σελίδες της εφημερίδας και στην σχετική καταχώρηση, διαπίστωσα ότι ο κ. Σιδέρης δεν αναφερόταν φυσικά στον εαυτό του αλλά στον κ. Ζορμπά! Φαίνεται ότι δεν του έχουν περάσει ακόμη τα συναισθήματα από την ανεξάρτητη κάθοδο του κ. Ζορμπά στις εκλογές του 2006. Ούτε η εκλογή του ως Δημάρχου το 2010 χωρίς την υποστήριξη (και παρά τον πόλεμο) των «Οικογενειών» της πόλης…
Ο κ. Σιδέρης είναι αλήθεια ότι με την υποψηφιότητά του έθεσε αρχικά μια τάξη στην Παράταξή του, «ενώνοντας» όλους τους επίδοξους υποψηφίους Δημάρχους της, κάτω από την δική του υποψηφιότητα. Πολλές ελπίδες είχαν εναποτεθεί στην εκλογή του. Ένας σοβαρός, μετρημένος άνθρωπος, από παλιά οικογένεια της πόλης, επικεφαλής ιδιωτικής επιχείρησης, χωρίς ψόγους, ήταν μια πολλά υποσχόμενη Διοίκηση για το Δήμο.
Η απογοήτευση ήρθε γρήγορα. Ο Δήμαρχος «οχυρώθηκε» στο Γραφείο του, όπου για να τον δεις έπρεπε να περάσεις μια «Οδύσσεια». Συνήθως σε προωθούσαν σε κάποιον «αντ΄αυτού». Ελάχιστα έβγαινε στον κόσμο, απόκοσμος, μονοκόματος, σε πολλές περιπτώσεις εριστικός και επιθετικός, ανευέλικτος, με καλές προθέσεις αλλά χωρίς όραμα. Συγκρουόταν άνευ λόγου με πολλούς Συλλόγους και δημότες και επιδείκνυε αδικαιολόγητο πείσμα. Απομάκρυνε με την συμπεριφορά του πολλούς φίλους του. Ήταν μεν Δήμαρχος αλλά στην Ομάδα του υπήρχαν και άλλοι 3-4 «Δήμαρχοι», με καταστρεπτικά αποτελέσματα τόσο για τον ίδιο και την Παράταξή του όσο και για την πόλη. Ουσιαστικά έδιωξε, παροπλίζοντάς τον, το Γιάννη Αργυρό. Μια εξαιρετική παρουσία που, κάνοντας υπέρβαση, είχε συνταχθεί μαζί του και τον στήριζε. Τακτοποίησε βέβαια τα οικονομικά του Δήμου, ξημεροβραδιαζόταν στο Δημαρχείο αλλά από έργο δεν έχει να παρουσιάσει και πολλά πράγματα, πλην ενός τμήματος της Αγίου Ιωάννου από την οδό που μένει και πάνω.
Υπάρχουν όμως και άλλα ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξής του. Σ΄αυτήν λοιπόν, ρίχνει ευθύνες στην Νομική Υπηρεσία του Δήμου για το θέμα του «ΣΙΣΤΟΒΑΡΕΙΟΥ», αλλά δεν εξηγεί καθόλου γιατί της έδειχνε (όπως ακούω) τυφλή σχεδόν εμπιστοσύνη, σε όλη την τετραετία του, μη προσλαμβάνοντας (όπως είχε το δικαίωμα) κάποιον έμπιστό του για Νομικό Σύμβουλο.
Σε άλλο σημείο κατηγορεί τον κ. Γιαννακόπουλο ότι όταν τον αντικατέστησε στη Διοίκηση του Δήμου, δεν αποδέχθηκε πρότασή του (του κ. Σιδέρη), να κηρυχθεί η οδός Αγίου Ιωάννου «κορεσμένος δρόμος» για κέντρα αναψυχής. Αλλά δεν εξηγεί καθόλου γιατί δεν το έκανε ο ίδιος την τετραετία που ήταν Δήμαρχος και μπορούσε.
Κάπου αλλού αναφέρει ότι ούτε ο Δήμαρχος ούτε κανείς από τους Αιρετούς του Δήμου, πήγε ως μάρτυρας στην τελευταία δίκη που είχε με κατηγορούμενο τον κ. Σαμουρέλη, για να υπερασπισθεί τα συμφέροντα του Δήμου. Περίεργο δεν είναι και αυτό;
Σε κάποιο σημείο λέει επίσης ότι τα κέντρα αναψυχής της Αγίου Ιωάννου δημιούργησαν μια ανεπίτρεπτη κατάσταση, καταπατώντας και μη σεβόμενα τα δικαιώματα των περιοίκων (πολύ σωστό σε πολλές περιπτώσεις). Ενώ δεν έχει μια καλή κουβέντα να πει για τον νυν Δήμαρχο, που μέσα στον πρώτο κιόλας χρόνο έκλεισε τρία καταστήματα που παρανομούσαν, δεν μας λέει γιατί σε ολόκληρη την τετραετία του έκλεισε ΜΟΝΟΝ τρία καταστήματα. Μέμφεται τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου γιατί απέβαλε τον Αντιπρόεδρο του Συλλόγου «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ» (ίσως από αλληλεγγύη γιατί και ο ίδιος ήταν κάποτε μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου αυτού) αλλά ξεχνάει ότι ο τρόπος που κάποιος διαμαρτύρεται, συνεδριάζοντος του Δημ. Συμβουλίου, έχει και κάποια όρια. Άφησα τελευταίο αυτό που μου έκανε την χειρότερη εντύπωση: Αφήνει σοβαρά υπονοούμενα κατά του κ. Γιαννακόπουλου για ηθικά απαράδεκτη συμπεριφορά και φιλικές σχέσεις με τον κ. Σαμουρέλη, την εποχή που υπήρχαν σε εκκρεμότητα δίκες. Η επισήμανση ότι ΔΕΝ είναι νομικά παράνομο, κάνει βαρύτερους τους υπαινιγμούς. Αυτό είναι χτύπημα «κάτω από την μέση». Αν όμως ήξερε κάτι, θα έπρεπε να το έχει φέρει στην επιφάνεια πολύ - πολύ καιρό πριν.
Επιπλέον, αν δεν απατώμαι, τα όποια σφάλματα, παραλείψεις και ασυνεννοησίες της δικής του δημαρχοντίας οδήγησαν στην οικοδόμηση του υφιστάμενου κτίσματος και την πλήρωση όλων των απαραίτητων προϋποθέσεων για τη χορήγηση αδείας. Δεν είδα όμως τη δική του αυτοκριτική σε αυτό.
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση, λόγω κάποιων ερωτηματικών που έχουν πολλοί σκεφτόμενοι πολίτες με τους οποίους συζητάω: Γιατί γίνεται και συντηρείται τόσος θόρυβος για το «ΣΙΣΤΟΒΑΡΕΙΟ»; Γιατί αυτή η μονομανία; Δεν υπάρχουν άλλα κληροδοτήματα στην πόλη που παραμένουν αναξιοποίητα; Γιατί δεν ακούγεται από τους διάφορους λαλίστατους (κάποιοι πολύ όψιμοι) κάτι και για το Πάρκο Νεαπόλεως θέμα το οποίο η ιστοσελίδα που με φιλοξενεί έχει αναδείξει και προβάλλει επί 1 1/2 έτος; Και είναι το «ΣΙΣΤΟΒΑΡΕΙΟ» το μεγαλύτερο πρόβλημα των Αγιοπαρασκευϊωτών; Μήπως είναι η μοναδική πολιτική επένδυση ορισμένων; Δεν καταλαβαίνουν ότι μας έχουν κουράσει; Ας δεχτούμε ότι έχουν γίνει στον χώρο αυτό, παρατυπίες; Παρανομίες; Όπως θέλετε τις χαρακτηρίζετε. Δικαιολογούν όμως αυτές έναν τόσο μεγάλο πόλεμο λάσπης κατά του επιχειρηματία και πολιτικών προσώπων; Ή, όπως έχουν αρχίσει να υποψιάζονται πολλοί αλλά και ψιθυρίζεται έντονα τελευταία, μπορεί να υποκρύπτεται κάτι πολύ πιο σημαντικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον; Ο καιρός θα δείξει.
Ο Γιόχαν Κασπάρ Λαβατέρ είχε πει ότι «ο λαός σπάνια συγχωρεί δύο φορές». Ο πρώην Δήμαρχος έκλεισε τη συνέντευξή του με αυτό το ρητό παραφράζοντάς το (ακουσίως ή εκουσίως, δεν γνωρίζω). Έτσι ή αλλιώς όμως, το χρησιμοποιώ και του απαντώ: ΑΚΡΙΒΩΣ!
Ελεύθερος Στοχαστής
