Μετά μακρά απουσία μου, για σοβαρούς λόγους, επιστρέφω σήμερα με ένα θέμα το οποίο το θεωρώ αρκετά σημαντικό. Για πολλούς λόγους. Αναφέρομαι στις ενδοπαραταξιακές διεργασίες των «ΜΑΖΙ για την Αγία Παρασκευή».
Μια Δημοτική Παράταξη, της οποίας τόσο η εκλογική βάση όσο και το ψηφοδέλτιο ανήκουν διαχρονικά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στην Προοδευτική Παράταξη. Βέβαια, σε μια τοπική κοινωνία όπως της πόλης μας, στις δημοτικές εκλογές η ψήφος δεν εξαρτάται τόσο από την πολιτική ιδεολογία ή την κομματική προέλευση των υποψηφίων και ορθώς. Η Παράταξη λοιπόν αυτή, τα τελευταία 30 χρόνια, με όποιο όνομα και αν εμφανιζόταν, κυριάρχησε στην πόλη μας έναντι των υπολοίπων, με ελάχιστα «διαλείμματα». Αυτό οφειλόταν τόσο στην ανεπάρκεια των αντιπάλων παρατάξεων όσο και γιατί «ευτύχισε» να έχει επικεφαλής ανθρώπους με συμπάθειες και αποδοχή από τους πολίτες όλων των πολιτικών αποχρώσεων.
Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Στις εκλογές του 2002 εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Αντώνης Σιδέρης και το 2006 ο Βασίλης Γιαννακόπουλος. Η Παράταξή του διοίκησε το Δήμο ως το 2010, οπότε έγινε η «έκπληξη» και εκλέχτηκε ο, θεωρούμενος ως «αουτσάϊντερ», Βασίλης Ζορμπάς. Η ήττα της Παράταξης έφερε και την αποτυχία εκλογής «πρωτοκλασάτων» ονομάτων, όπως του Γιάννη Αργυρού, του Δημήτρη Σκουλά, της Καίτης Μοσχονά κ.α. Ανθρώπων που σήμερα δεν είναι κοντά στον Βασίλη Γιαννακόπουλο. Τυχαίο; Ακολούθησε η ανεξαρτητοποίηση του Γιάννη Γουργούλη, κάτι αναμενόμενο, αφού οι σχέσεις του με τον Βασίλη Γιαννακόπουλο ήταν πολύ κακές από μακρού χρόνου, για διάφορους λόγους. Είχε προηγηθεί βέβαια ο Σωτήρης Παπαμιχαήλ, ένα σημαντικότατο Μέλος των «ΜΑΖΙ» , ο οποίος διαγράφηκε από την Παράταξή του και προσχώρησε στην Παράταξη Σταθόπουλου με την οποία, αν και δεν εκλέχτηκε, πήγε εξαιρετικά καλά και έχει εξελιχθεί σε ένα δραστήριο και προβεβλημένο στέλεχός της με μέλλον...
Η εσωστρέφεια και η γκρίνια άρχισαν νωρίς, δειλά-δειλά στην αρχή. Είναι γνωστό στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», ότι ο Βασίλης Γιαννακόπουλος έχει αρχίσει να αμφισβητείται ακόμη και από συνεργάτες του που έχουν εκλεγεί. Πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι κατηγορούν τον Γιαννακόπουλο για την ήττα, που για όλους τους ήταν ένα οδυνηρότατο «σοκ». Τον κατηγορούν ότι επαναπαύτηκε, ότι δεν χειρίστηκε σωστά τα δεδομένα στην προεκλογική περίοδο, ότι διοικούσε τον Δήμο αλαζονικά με μια «παρέα», χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τους άλλους και άλλα πολλά. Του χρεώνουν λοιπόν εξολοκλήρου την ήττα, την βαριά ήττα της Παράταξης. Και αρχίζουν να πυκνώνουν και να γίνονται εντονότερες οι «φωνές» που ζητούν την αποχώρησή του από την ηγεσία. Πρόσφατα έγινε και η Γενική Συνέλευση της Παράταξης, στο θεατράκι του 2ου Γυμνασίου. Αρκετός κόσμος μαζεύτηκε, γύρω στα 300 άτομα, μεταξύ αυτών κι ένας ιερέας(;;!!). Στην Συνέλευση ειπώθηκαν πολλά από πολλούς. Ένα μεγάλο μέρος αυτών ήταν κριτική της Διοίκησης Ζορμπά, σαν να ήταν αυτό το σημαντικό πρόβλημα των ΜΑΖΙ! Το πραγματικό πρόβλημά τους, αυτό που θα έπρεπε να εξετάσουν κατά προτεραιότητα και νηφάλια όμως, απουσίασε από την συζήτησή τους. Και αυτό είναι τα αίτια της ήττας. Απουσίασε δε κάθε είδους αυτοκριτική. Αυτό το τελευταίο σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς ανακοινώσεις, σύμφωνα με τις οποίες όλα όσα έγιναν επί της τετραετίας τους ήταν «τέλεια» και «καλώς καμωμένα», δεν προοιωνίζονται τίποτε θετικό για την Παράταξη, σε σχέση με τους Δημότες, μελλοντικά. Να πω εδώ ότι μου έκανε εξαιρετική εντύπωση, θετικά, η αυτοκριτική του Γιάννη Γουργούλη στην συνέντευξή του στην ιστοσελίδα. Αυτό το «δυστυχώς δεν αφήσαμε τίποτε άλλο εκτός από τέσσερα πεζοδρόμια», αν και μάλλον υπερβολικό, ήταν συγκλονιστικό. Και το είπε για ζητήματα που συνέβησαν όντας ο ίδιος μέλος αυτής της Διοίκησης. Για να το πείς αυτό χρειάζεται θάρρος, αυτογνωσία και εντιμότητα (τουλάχιστον προς τον εαυτό σου).
Ο Βασίλης Γιαννακόπουλος λοιπόν «αμφισβητείται», γιατί του «χρεώνεται» η ήττα. Είναι όμως αυτό αληθές; Ο Βασίλης Γιαννακόπουλος όντως ήταν ο επικεφαλής, «ο μαέστρος της ορχήστρας». Μπορεί όντως να μη «διεύθυνε» σωστά. Αλλά τα «όργανα» έπαιζαν σωστά; Και γιατί θα πρέπει μόνο «ο μαέστρος» να χρεώνεται τις παραφωνίες όλης της «ορχήστρας»; Αν τα στελέχη της Παράταξης, κατά την διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας τους, έβλεπαν τα λάθη του Γιαννακόπουλου, του τα επισήμαναν; Και αν ναι, στην περίπτωση που δεν εισακούγονταν γιατί δεν έκαναν την «επανάστασή» τους τότε; Γιατί τον ακολούθησαν στην πορεία του και ανακάλυψαν τα στραβά του τώρα που έχασαν; Κατά την άποψή μου όλοι τους είναι συνυπεύθυνοι της ήττας τους και δεν πρέπει να ψάχνουν «αποδιοπομπαίο τράγο» όπως γίνεται συνήθως. Δεν σώζεται η κατάσταση με αλλαγή αρχηγού αλλά με αλλαγή νοοτροπίας. Είναι προφανές ότι δεν έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο να τους «επιβληθεί» κάποιος άλλος σαν επικεφαλής , αφού ζητήσει και πάρει το «χρίσμα».. Κάποιος εκτός Παράταξης, ο οποίος πιθανόν το έχει ξαναπροσπαθήσει.
Στον αντίποδα, σε μία δημοκρατικά οργανωμένη Παράταξη, κάθε θεμιτή φιλοδοξία είναι αυτονόητη. Κάθε στέλεχος δικαιούται να επιθυμεί να ηγηθεί της Παράταξης. Όπως και ο επικεφαλής της να παραμείνει στη θέση του. Αυτό όμως πρέπει να αποφασισθεί από τη Βάση της Παράταξης, μέσα από διαδικασίες διαφανείς, δημοκρατικές και προσυμφωνημένες. Και να συμφωνηθεί από πριν ότι τα αποτελέσματά τους θα γίνουν αποδεκτά από όλους.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι πρωτοβουλίες είναι στα χέρια του Βασίλη Γιαννακόπουλου. Αυτός πρέπει ν΄ανοίξει τις διαδικασίες και να θέσει τον εαυτό του στην κρίση της Βάσης του και στην σύγκριση με άλλες υποψηφιότητες, αφού επιστρέψουν στο φυσικό πολιτικό χώρο τους και όσοι «αποσκίρτησαν». Νομίζω ότι δεν έχει να φοβάται τίποτε…
Ελεύθερος Στοχαστής
