Πρόσφατα, δημοσιεύθηκε ένα άρθρο σε τοπικό εντύπο με την υπογραφή του κ. Ν. Σόβολου, αναφερόμενο σε κάποια «μεταγραφή», έτσι ανωνύμως.
Στο ίδιο άρθρο γίνεται αναφορά σε ένα άλλο άρθρο, του κ. Ι. Σταθόπουλου, αναρτημένο από την 5η Αυγούστου 2011, όπως διαπίστωσα, στο site της παράταξης «Νίκη για την Αγία Παρασκευή».
Κοινός τόπος και των δύο άρθρων: η απουσία ονόματος. Σε κάποιον αναφέρονται φυσικά, αλλά δεν κατονομάζουν. Αξίζει να σημειωθεί αυτό, γιατί αυτή η απουσία αναφοράς ονόματος, λειτουργεί ως εφαλτήριο ώστε να προβούν αμφότεροι σε χαρακτηρισμούς προς το μη αναφερόμενο πρόσωπο. Χαρακτηρισμοί οι οποίοι προκαλούν. Επιτίθενται. Προσβάλλουν. Ευτελίζουν. Και εν τέλει, επιστρέφουν ως Πάρθια βέλη σ΄ αυτούς που τους εκτοξεύουν, μιάς και δεν υπάρχει κατονομαζόμενος στόχος. Ή μήπως υπάρχει;
Εγώ, η Ηλέκτρα Αντωνοπούλου-Πανάγου, έφυγα από την παράταξη ¨Νίκη για την Αγία Παρασκευή¨.
Εφυγα με μία καθαρή δήλωσή μου, την οποία έστειλα στον ίδιο τον κ. Ι. Σταθόπουλο. Έφυγα, αφού μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου, η θέση μου στην παράταξη ήταν υπό διαρκή αμφισβήτηση, κάτι που το ομολογεί και επιβεβαιώνει ο κ. Ν. Σόβολος, γράφοντας ότι «κάποιοι «εντός των τειχών» δεν κατάφεραν να κρύψουν την ανακούφιση που αισθάνθηκαν» με την αποχώρησή μου.
Δεν έθιξα, δεν υπονόμευσα, δεν άφησα υπονοούμενα για κανέναν. Ήμουν συνεπής στις υποχρεώσεις μου προς την παράταξη και προς τους συνυποψηφίους μου. Δούλεψα για την ¨Νίκη¨ . Και αυτό θα έπρεπε να το εκτιμήσουν. Έτσι πίστευα.
Τα δύο άρθρα όμως, με προσγείωσαν άσχημα.
Κατά τον κ. Ι. Σταθόπουλο ¨οι σοβαροί πολιτικοί, κομματικοί ή αυτοδιοικητικοί χώροι δεν ευτελίζουν τους αποχωρούντες¨. Το προσυπογράφω. Πλήν όμως ο αρθρογράφος, ακυρώνοντας τον εαυτό του, προχωρεί στην συνέχεια στην διάπραξη ύβρεως, γράφοντας μέχρι και για χρηματισμό, εντός παρενθέσεως βεβαίως-βεβαίως. Έτσι μαζί με την ανωνυμία, προσθέτει και μία δεύτερη ασφαλιστική δικλείδα, την παρένθεση. Αισθάνεται ότι τη χρειάζεται; Γιατί άραγε;
Το σάλπισμα της επίθεσης και του ευτελισμού, βρήκε ευήκοα ώτα, αυτά του κ. Ν. Σόβολου. Και ξιφουλκώντας εναντίον ενός ανώνυμου ιδιοτελή ¨μεταγραφέντος¨ προσθέτει κι αυτός την ¨ιερή αγανάκτησή¨ του γιά όσους αποχωρούν από μια παράταξη, χωρίς να καταθέσουν το πολιτικό περιεχόμενο της διαφωνίας τους. Από πότε οι δημοτικές παρατάξεις αποτελούν αμιγείς πολιτικούς χώρους με ενιαία πολιτική πλατφόρμα; Καί είναι τέτοιου είδους παράταξη η «Νίκη για την Αγία Παρασκευή»; Προφανώς εν τη ρύμη του λόγου του, παρεξέκλινε της πορείας του και μπήκε σε άλλα χωράφια ο αρθρογράφος. Παρά ταύτα, κατά τον ίδιο, στη δική μου περίπτωση, δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Τότε τι; Α μα ξέχασα. Πήρα «δωράκι» γι αυτό. Ως μεταγραφόμενος – μού άλλαξε και το φύλο ο κ. Ν. Σόβολος – πήρα πριμ μεταγραφής. Βέβαια. Πήρα θέση στο Δ.Σ. του ΠΑΟΔΑΠ! Και αυτό ήταν ένα «προϊόν πολιτικής συναλλαγής και ιδιοτέλειας». Ήταν Η θέση. Μήπως έχει χαθεί το μέτρο;
Δεν παραλείπουν και οι δύο αρθρογράφοι, να μας ενημερώσουν περί του ποιά αποχώρηση, προσχώρηση ή συνεργασία είναι υψηλής πολιτικής και ως τέτοια, νόμιμη και θεμιτή, έχει δε την ευλογία τους, και ποιά όχι.
Δύσκολο θέμα διάλεξαν.
Οπως δύσκολο θέμα είναι και η επίθεση εναντίον του agiaparaskevi-guide, χωρίς, και σ΄αυτήν την περίπτωση, να κατονομάζεται ευθέως. Τι σύμπτωση! Για το κ. Ν. Σόβολο, λοιπόν, υπάρχουν μέσα ενημέρωσης και μέσα «ενημέρωσης». Δε χρειάζεται τη δική μου υπεράσπιση το agiaparaskevi-guide, ούτε και ο κ. Σ. Μαζίδης. Τότε πρός τι τα εισαγωγικά; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης Κάλχας, για να καταλάβει ότι στην περίπτωση αυτή φιλοδωρήθηκε με τα εισαγωγικά του κ. Ν. Σόβολου, επειδή έγραψε για την δική μου αποχώρηση. Και το πληρώνει. Η κ. Αντωνοπούλου δεν υπάρχει, ούτε και αναφέρεται στα άρθρα τους. Κανείς δεν έπρεπε να γράψει γι αυτήν. Τολμήσατε κε Μαζίδη; Ορίστε λοιπόν και τα εισαγωγικά σας.
Αφήνω ασχολίαστη την αναφορά του κ. Ι. Σταθόπουλου, ο οποίος σε μία αποστροφή του λόγου του μας πληροφορεί, ότι δεν αναμένει από τον κάθε πολίτη να φέρει το στίγμα της σοβαρότητας και της ανιδιοτέλειας. Αυτόματος ο συνειρμός συνδέει τον αόρατο αποχωρήσαντα με την κατηγορία της ιδιοτέλειας και της έλλειψης σοβαρότητας. Ο πλάγιος υπαινικτικός λόγος στις δόξες του.
Βρίθουν τα άρθρα τους τέτοιων «ευγενικών» υπαινιγμών και «πολιτισμένων» χαρακτηρισμών. Τόση γενναιότητα, ευγένεια και ιπποτισμός μαζεμένα, δεν το περίμενα! Το ομολογώ.
Αν οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, οι υπαινιγμοί εντός παρενθέσεως, που κλείνουν το μάτι σ’ όσους «καταλαβαίνουν», η ευθεία, πλήν όμως χωρίς ονομαστική αναφορά, επίθεση, στην τιμή και την υπόληψή μου, η μειωτική, έως ακύρωσης της προσωπικότητάς μου, αναφορά στην «αξιοποίησή» μου, συνιστούν χαρακτηριστικά ευγενούς συμπεριφοράς, πολιτισμού και μη ευτελισμού, τότε πραγματικά «κάτι δεν πάει καλά»!
Κρίμα! Κι αυτό, γιατί και οι δύο αρθρογράφοι αλλά και όλοι όσοι με ξέρουν, ξέρουν πολύ καλά, πώς ό,τι έχω να πω το λέω πάντα ευθέως, πάντοτε μπροστά σ’ όποιον αναφέρομαι, και σε κάθε περίπτωση, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των όσων λέω.
Ίσως να μην έδινα σημασία σε κανένα απο τα δύο άρθρα. Το ίδιο το ύφος και το ήθος των κειμένων είναι απογοητευτικά. Η επιλογή των λέξεων, ο κόπος να τα γράψουν, η προσπάθεια να πούν, χωρίς να λένε, οι αντιφάσεις και οι ανακολουθίες και προ πάντων αυτή η αγχώδης προσπάθεια που διαπερνά και τα δύο κείμενα, διαχωρισμού σε «καλές και κακές μεταγραφές», κουράζουν. Οι αβάσιμοι υπαινιγμοί, τα σχόλια και οι από καθέδρας νουθεσίες. Και οι χαρακτηρισμοί!
Ισως θάπρεπε να αντιδράσω με χιούμορ, σ’ όλα αυτά!
Όφειλα όμως, από υποχρέωση προς τον εαυτό μου, προς την οικογένειά μου, αλλά και προς τους συνδημότες μου, πού λέω «καλημέρα», να απαντήσω, στις προσβολές, τη λάσπη και την απαξίωση της προσωπικότητάς μου.
Τα παραπάνω είναι η δική μου ¨κόκκινη γραμμή¨. Ως εδώ! Τους καλώ να ανακαλέσουν τα όσα συκοφαντικά διατυπώνουν προς το πρόσωπό μου.
Τελούν εν αδίκω και το γνωρίζουν.
Ηλέκτρα Αντωνοπούλου-Πανάγου.
