Έχουν περάσει ήδη 8 μήνες από την ανάληψη της διοικήσεως του Δήμου από την παράταξη του κ. Ζορμπά. Θα ήταν ενδιαφέρον, νομίζω, να προβούμε σε κάποιες (λίγες) επισημάνσεις στην πολιτική συμπεριφορά όλων των Παρατάξεων.
Η είσοδος του κ. Ζορμπά στον 2ο γύρο των εκλογών, ταρακούνησε σοβαρά την Παράταξη του κ. Σταθόπουλου καθώς θεωρούσαν περισσότερο από βέβαιο πως είχε έρθει η δική του ώρα. Η ανάδειξη του κ. Ζορμπά σε Δήμαρχο κλυδώνισε εξ ίσου σοβαρά την Παράταξη του κ. Γιαννακόπουλου, αφού αυτός αμφισβητήθηκε έντονα από στελέχη του αλλά και από στελέχη του τοπικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τη μετατροπή του «απλού περιπάτου» σε εφιάλτη. Όχι βέβαια ότι η αμφισβήτησή του έχει πάψει αλλά πλέον εκδηλώνεται πολύ διακριτικά…
Και οι δύο Παρατάξεις άντεξαν, έως σήμερα, στους κλυδωνισμούς. Ο μεν κ. Σταθόπουλος φαίνεται πως δεν εγκαταλείπει εύκολα (εκτιμάται ότι θα είναι υποψήφιος Δήμαρχος για ακόμη μια φορά) ο δε κ. Γιαννακόπουλος δεν έχει «αντίπαλο δέος» (επί του παρόντος) εντός της Παρατάξεώς του που να θεωρείται πως μπορεί να κερδίσει το Δήμο. Ως εκ τούτου θα «εκτεθεί» και αυτός για πολλοστή φορά.
Αντίθετα, εντός του πρώτου μηνός από της αναλήψεως των καθηκόντων του, ο κ. Ζορμπάς «απώλεσε» ένα δημοτικό σύμβουλο ενώ τον Ιούλιο έναν ακόμη. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ήταν μάλλον ευτύχημα γι΄αυτόν αφού, όπως φαίνεται από την μετά την ανεξαρτητοποίηση τακτική τους, δεν θα είχαν τελικά και πολλά να του προσφέρουν.
Είναι αλήθεια ότι ο αποκαλούμενος «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» έφερε τεράστια αναστάτωση στην λειτουργία του Δήμου, αφού (πλην των λοιπών αγκυλώσεων και της Κυβερνητικής διοικητικής ανικανότητος που παρακωλύει σοβαρά την λειτουργία των Δήμων) για την εφαρμογή του δεν υπήρξε καν μεταβατική περίοδος. Επίσης η προηγούμενη Διοίκηση, παρά το όποιο έργο της, κληροδότησε στη νέα ένα μεγάλο χρέος και μια γενική «χαλάρωση». Ο κ. Ζορμπάς πολλές φορές χρησιμοποιεί αυτά τα δύο γεγονότα για να δικαιολογήσει την έως σήμερα ουσιαστικά μη παραγωγή εμφανούς, τουλάχιστον, σημαντικού έργου επί Διοικήσεώς του. Αν και είναι βέβαιο ότι το γνωρίζει και ο ίδιος, απλά του υπενθυμίζω ότι δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί για πολύ καιρό ακόμη αυτό το άλλοθι. Οι καιροί ου μενετοί. Έχει όμως και άλλα προβλήματα να αντιμετωπίσει. Η Δημοτική του Ομάδα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποτελείται από ανθρώπους άπειρους περί τα πολιτικά, με μικρή ως τώρα «παρουσία» αλλά και χωρίς ιδιαίτερη «συνοχή». Είναι εμφανές αλλά και βέβαιον ότι οι «άπειροι» αυτοί έχουν καλές προθέσεις. Αλλά δε φθάνουν οι καλές προθέσεις. Πρέπει να παραχθεί και έργο για το καλό της Πόλεως. Δεν αντέχει ο Δήμος άλλη μία χαμένη τετραετία όσον αφορά τα χρονίζοντα ζητήματα, που κάθε φορά μονοπωλούν τις προεκλογικές συζητήσεις. Αν και, όπως φαίνεται, αρχίζουν αργά αλλά σταθερά να βρίσκουν τον «βηματισμό τους», θα πρέπει ΟΛΟΙ να σηκώσουν τα μανίκια και να στρωθούν στη δουλειά. Ίσως κάποιοι να προσπαθούν να δικαιολογηθούν λέγοντας ότι δεν προλαβαίνουν, έχουν τις δουλειές τους κ.λ.π. Κανείς όμως δεν τους υποχρέωσε να θέσουν υποψηφιότητα. Αυτοβούλως το έπραξαν. Άλλωστε όλοι, από όλες τις παρατάξεις, προεκλογικά μας έλεγαν ότι θεωρούσαν πως πια έχει έρθει η ώρα να προσφέρουν, ότι αυτό αποτελεί εσωτερική τους ανάγκη κ.α. Ιδού η Ρόδος λοιπόν! Για να είμαι όμως δίκαιος, θα πρέπει να πω ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη για να κριθεί μια Διοίκηση. Ένας εύλογος χρόνος για μια συνετότερη κριτική, είναι το τέλος του δεύτερου χρόνου, οπότε θα έχουμε και σαφή δείγματα.
Στο χώρο της Αντιπολιτεύσεως τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Ο κ. Γιαννακόπουλος και η Ομάδα του, αφού συνήλθαν από το αρχικό σοκ, φάνηκαν «συναινετικοί». Είπα «φάνηκαν», γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν. Οι «ΜΑΖΙ», σε σύμπραξη – όχι συνεννοημένη – πολλές φορές και με τη «ΝΙΚΗ», χρησιμοποιώντας την πείρα τους περί τα διαδικαστικά, με παρελκυστική τακτική στα Δημοτικά Συμβούλια, κατάφερναν να συζητιούνται ελάχιστα από τα θέματα της ημερησίας διατάξεως. Αποτέλεσμα, αποφάσεις για πολλά καίρια ή μη ζητήματα να σωρρεύονται και να χρονίζουν.
Είναι αλήθεια ότι ο κ. Γιαννακόπουλος, προσωπικά, έχει έναν «πολιτικό πολιτισμό». Δεν συμβαίνει βέβαια πάντα αυτό και με κάποιους από την ομάδα του, εντός και εκτός Δημ. Συμβουλίου. Πρέπει δε να του αναγνωρίσω και την ευφυία να αποστασιοποιείται από τον κομματικό του χώρο, ενίοτε δε να είναι και καταγγελτικός προς αυτόν (είναι καιρός σήμερα να «συνδέεσαι» με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.;).
Ο κ. Σταθόπουλος και οι της «ΝΙΚΗΣ» φαίνεται να τηρούν μια άλλη τακτική, από τα παλιά. Ίσως να νομίζουν, ότι με την τακτική του να ψηφίζουν «ΛΕΥΚΟ» σε κάποια κρίσιμα θέματα, αποφεύγουν κακοτοπιές. Πολλές από τις θέσεις τους, παρ΄ ότι καλές και αξιόλογες, κινούνται στην σφαίρα της ουτοπίας, υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Αρκετές φορές ξέφυγαν από την κοσμιότητα, χρησιμοποιώντας απαράδεκτες εκφράσεις κατά του Δημάρχου. Και πάντα συντάσσονται με κάθε φορέα που, δικαίως ή αδίκως, διεκδικεί κάτι από την Δημοτική Αρχή. Το τελευταίο το αναφέρω για να το αντιπαραβάλω με την στάση του κ. Γιαννακόπουλου, ο οποίος δεν λέει πάντα «ναι» σε όλους και για όλα, έστω και αν αυτό έχει πολιτικό κόστος. Ίσως γιατί έχει διοικήσει τον Δήμο και γνωρίζει τι σημαίνει άκριτη ενδοτικότητα.
Για τον κ. Γκιζιώτη και τη «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ», θα έλεγα ότι ασκούν την πλέον εποικοδομητική, ουσιαστική και πολιτισμένη αντιπολίτευση από όλους. Όταν βέβαια δεν καταλαμβάνει ο «κομματικός οίστρος» τον νεώτερο της Ομάδος, που θα πρέπει να διδαχθεί ακόμη πολλά από τον επικεφαλής του, ο οποίος θα οδηγούσε την Παράταξή του ακόμη υψηλότερα αν ποτέ υπερέβαινε τα κομματικά στεγανά.
Ο «μοναχικός καβαλάρης», ο κ. Κουβόπουλος, έχει αναλάβει το ρόλο του «κυνηγού» κάθε παρανομίας, πραγματικής ή μη. Συνήθως κατευθύνει τα πυρά του κατά των «ΜΑΖΙ», χωρίς να αφήνει στο απυρόβλητο και το Δήμαρχο. Πάντως θα πρέπει να αντιληφθεί ότι την Πόλη ταλανίζουν και άλλα προβλήματα εκτός από αυτά που έχει κάνει «σημαία». Όμως κανείς δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι έχει άποψη και δεν διστάζει να την πει.
Ο ρόλος της αντιπολιτεύσεως είναι να ελέγχει την Διοίκηση αλλά και να την βοηθά όταν χρειάζεται, για να παράγει έργο για το καλό του συνόλου. Δεν είναι να περιμένει την Διοίκηση να κάνει λάθη και μετά να επιχαίρει γι΄αυτά ή, ακόμη χειρότερα, να βάζει «τρικλοποδιές». Αναφέρομαι στην μη παροχή βοήθειας και συνεργασίας σε ορισμένες περιπτώσεις των απελθόντων διοικήσεων των Νομικών προσώπων προς τις νέες διοικήσεις (παρά τα καλά λόγια των τελευταίων για λόγους σκοπιμότητος), στις ομαδικές παραιτήσεις των Διοικητικών Συμβουλίων πριν τη λήξη της θητείας τους και άλλα πολλά…
Πολλές φορές οι δύο μεγαλύτερες Παρατάξεις της Αντιπολιτεύσεως, φαίνεται σαν να θέλουν να διοικήσουν αυτές το Δήμο. Και φέρονται σαν μικρά παιδιά που δεν «τα παίζουν». Σε μια Δημοκρατία είναι σαφές ότι η Διοίκηση πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την Αντιπολίτευση και τις προτάσεις της και να ενσωματώνει αυτές που κρίνει αυτή καλύτερες. Είναι όμως εξ ίσου σαφές ότι διοικεί η πλειοψηφούσα Παράταξη. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη ή πράξη, οδηγεί σε Τυραννία.
Με τους κ.κ. Αλεξόπουλο και Μουστόγιαννη, δεν θα ασχοληθώ, αφού είναι απλά ανεξάρτητοι Δημοτικοί Σύμβουλοι και δεν εκπροσωπούν, κατά την ταπεινή μου άποψη, κανέναν πλέον ει μη μόνο τον εαυτό τους και όχι κάποια Παράταξη.
Αυτά επί του παρόντος…
Ελεύθερος Στοχαστής