Πριν από λίγες εβδομάδες η παράταξη της Λαΐκής Συσπείρωσης έφερε το ζήτημα των συμβασιούχων εργαζομένων του δήμου στο δημοτικό συμβούλιο καθώς ορισμένα νομικά πρόσωπα στην Αγία Παρασκευή παρουσιάζουν κάποια προβλήματα λειτουργίας άφου έληξαν συμβάσεις και δεν ανανεώθηκαν.
Το λυπηρό στην όλη ιστορία είναι ότι δεν ακούσαμε απο κανένα το πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Η δημοτική αρχή δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να κρατήσουν οι συμβασιούχοι τη δουλειά τους και σε καθεστώς οικονομικής πίεσης οι ανανεώσεις που θα γίνουν θα είναι σημαντικά μειωμένες. Ακούστε π.χ. το Γιάννη Μυλωνάκη να μας λέει το ότι το υπουργείο ενέκρινε 8 συμβασιούχους για το 2011 στον Ο.Α.Δ.Α.Π. Αφιερώθηκαν τόσες ώρες για ένα θέμα που η ουσία του μπορούσε να αναλυθεί σε μόνο πέντε λεπτά. Αυτά έχουν οι πολιτικές σκοπιμότητες. Το θέμα όμως δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στον αέρα, πήγαν εκείνο το βράδυ με αρκετές ελπίδες στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου μήπως και ακούσουν κάτι που θα τους βοηθήσει ουσιαστικά. Αρκέστηκαν όμως σε διαπιστώσεις, ευχολόγια και κορώνες.
Κανείς όμως δε λέει ότι η νεοελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που η ίδια επινόησε και άφησε να αναπτυχθεί. Στο γραπτό κείμενο που διαμοιράστηκε αναγράφονται τα νομικά πρόσωπα, οι εργαζόμενοι και το καθεστώς εργασίας τους. Δεν υπάρχει νομικό πρόσωπο που οι συμβασιούχοι να μη ξεπερνούν το 50% ενώ τις περισσότερες φορές ο αριθμός αυτός είναι κατά πολύ αυξημένος. Δίχως να είμαι ειδικός σε θέματα απασχόλησης και προσλήψεων στο δημόσιο, θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα με το μυαλό ενός απλού πολίτη. Πώς φτάσαμε στο σημείο να έχουμε τόσο υψηλό ποσοστό συμβασιούχων όχι μόνο στο δήμο μας αλλά και γενικά; Γιατί αφού με την απουσία τους τώρα φαίνεται πως πράγματι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες δε φροντίζαμε τόσα χρόνια για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού; Δεν άφηνε περιθώριο το νομικό πλαίσιο που καθορίζει τις προσλήψεις στο δημόσιο και τους Ο.Τ.Α.; Κι αν ναι, γιατί; Μήπως ακριβώς ώστε η όποια κυβέρνηση να οδηγεί την εκάστοτε δημοτική αρχή να προσλαμβάνει ανθρώπους που αναζητούν απελπισμένα μια εργασία δημιουργώντας εκλογική πελατεία και κομματικοπαραταξιακά συμφέροντα στους δημότες; Είναι φως φανάρι γιατί δημιουργήθηκε αυτό το είδος εργαζομένων. Για πολιτική ομηρία ή αν προτιμάτε εκλογική ομηρία. Όταν το ψωμί ενός ανθρώπου και των παιδιών του εξαρτάται από εσένα, τότε τον κρατάς στο χέρι. Και αυτόν και τους περί αυτόν. Κακά τα ψέμματα. Δεν υπάρχει όμως και κάτι πιο χυδαίο από αυτό.
Άλλοι πάλι συμπολίτες μας εκμεταλλεύτηκαν τις γνωριμίες τους σε τοπικό επίπεδο για να εξασφαλίσουν μια θέση έστω και με ημερομηνία λήξης. Δεν είναι λίγο αυτοί που βρέθηκαν σε κάποια θέση δίχως ΑΣΕΠ. Υπάρχει μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων που μεγάλωσε με το όνειρο του δημοσίου, το άνετο ωράριο, τις ικανοποιητικές αποδοχές, να εργάζεται στα δέκα μέτρα από το σπίτι του και με το σύνθημα αλλά Κώστα Βουτσά που έλεγε "τρούπωσα; Αυτό είναι! Το θέμα ήταν να τρουπώσω.". Κι αφού τρούπωσα, με κάποιο τρόπο θα μπορέσω να μείνω για πάντα μέσα. Άλλωστε υπάρχουν περιπτώσεις που βρέθηκαν να εργάζονται κάπου για κάποιο διάστημα και τελικά με κάποιο τρόπο μονιμοποιήθηκαν. Πέρα όμως από τους οπαδούς του δημοσίου, υπάρχουν κι αυτοί που δεν έβρισκαν με τίποτε εργασία, και δεν ήταν λίγοι. Μπροστά στην ανάγκη, μπροστά στις υποχρεώσεις που έτρεχαν, δέχθηκαν τον εκβιασμό ουσιαστικά της πολιτείας να μετατραπούν σε πολιτικούς ομήρους.
Από την άλλη, όσοι δεν βρήκαν την οδό της μονιμοποίησης, έβλεπαν τη μια ανανέωση της σύμβασης να διαδέχεται την άλλη. Δημιουργήθηκαν οι «μόνιμοι συμβασιούχοι» και παράλληλα η ελπίδα ότι ανανέωση στην ανανέωση (κι αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες) θα μετατραπούν σε αορίστου χρόνου. Θα μου πείτε, μα δε δούλεψαν οι συμβασιούχοι; Σαφώς και δούλεψαν. Δούλεψαν σκληρά και αν η Αγία Παρασκευή ως δήμος οικοδόμησε μια καλή εικόνα στο κοινωνικό της πρόσωπο, αυτό οφείλεται εν πολλοίς στους υπαλλήλους της, μεγάλο μέρος των οποίων είναι οι συμβασιούχοι. Δεν υπολογίστηκε όμως το εξής. Ότι η ελληνική οικονομία ήταν μια φούσκα, δομημένη σε ψεύτικα στοιχεία και επομένως έκθετη στις ορέξεις των δανειστών της που περίμεναν την κατάλληλη στιγμή και τους κατάλληλους ανθρώπους στο τιμόνι της για να έχουμε αυτή την σχεδιασμένη κρίση. Στα πλαίσια λοιπόν του ψευδομαζέματος του κράτους, το ευκολότερο είναι να "ξεφορτωθείς" τους συμβασιούχους αφού πρώτα τους ξεζούμισες καλά καλά όλα αυτά τα χρόνια. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί απασχολούνται ως ελεύθεροι επαγγελματίες που σημαίνει ότι λογικά θα κλήθηκαν να περαιώσουν με το ΚΕΠΥΟ! Τα Δημοτικά Ιατρεία ήδη αντιμετωπίζουν σοβαρό ζήτημα. Ποιος μπορεί επίσης να μας διασφαλίσει ότι του χρόνου θα λειτουργούν όλες οι μονάδες των παιδικών σταθμών και δε θα τεθεί θέμα κλεισίματος ή αν θέλετε συγχωνεύσεων όσο κι αν η δημοτική αρχή δηλώνει αρνητική σε τέτοιο ενδεχόμενο; Ήδη με τα σχολεία περάσαμε την πρώτη δύσκολη καμπή και τώρα δίνεται η μάχη για τα ιδιαίτερα σχολεία (καλλιτεχνικά, μουσικά, αθλητικά και ειδικής αγωγής) Απλά θα εγκριθεί μικρότερος αριθμός για συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Η μόνη λύση για τους συμβασιούχους είναι να αναζητήσουν το δίκιο τους προσφεύγοντας στην ελληνική δικαιοσύνη και η δημοτική αρχή μαζί με όλες τις παρατάξεις να τους συμπαρασταθούν στο δίκαιο αγώνα τους. Το κοινωνικό πρόσωπο του δήμου θα καταρρεύσει αν δεν υπάρξει προσωπικό και τότε πλήγεται άμεσα η κοινωνία της Αγίας Παρασκευής. Η πόλη μας οφείλει στις δύσκολες στιγμές να αποδείξει τη συνοχή και τη δυναμική της πέρα από κόμματα, παρατάξεις και σκοπιμότητες.
Μαζίδης Στρατής
