Η συνέχεια της διαδικασίας για την ανάδειξη του Συμπαραστάτη του Δημότη επιβεβαίωσε την επιλογή του σημερινού Δημάρχου και της δημοτικής του ομάδας να λειτουργήσουν με παραταξιακή λογική. Το είχαμε επισημάνει μετά την πρώτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, πως η εκλογή του Συμπαραστάτη είναι κυρίως ευθύνη της Διοίκησης του Δήμου, πολιτική και πραγματική, μια και αριθμητικά η συμμετοχή της πλειοψηφίας στην συμπλήρωση των απαιτούμενων 2/3 είναι αναγκαστική και προαπαιτούμενη. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η πολιτική ευθύνη, μια και αυτή ως δημαρχεύουσα παράταξη έχει αναλάβει την ευθύνη να υλοποιήσει του Καλλικράτη.
Ο Συμπαραστάτης θεσμοθετήθηκε για να ελέγχει φαινόμενα κακοδιοίκησης της Δημοτικής Αρχής και των υπηρεσιών του Δήμου, για λογαριασμό των δημοτών. Θεωρείται σημαντικό εργαλείο για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των Δημοτών προς τα όργανα του Δήμου και αυτό αποτελεί έναν από τους κυριότερους στόχους της μεταρρύθμισης.
Η επίδειξη παραταξιακού εγωισμού και η εμμονή της πλειοψηφίας στην υποστήριξη του αρχικά επιλεγέντος από αυτήν συνδημότη μας και υποψήφιου με το ψηφοδέλτιό της, χωρίς να δείχνει καμιά διάθεση αναζήτησης κοινού υποψηφίου, μόνο ως αδιαλλαξία και έπαρση μπορεί να εκληφθεί.
Πολύ περισσότερο που από την πλευρά της αντιπολίτευσης έγινε φανερή η διάθεση συνεργασίας για την από κοινού επιλογή με την κατάθεση πρότασης άλλου προσώπου εκτός από αυτά που είχαν ψηφιστεί την προηγούμενη φορά.
Το γεγονός από μόνο του δεν θα είχε καμιά αξία να σχολιαστεί, αν το ίδιο δεν καταγραφόταν στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, που απέτυχαν έτσι να εκλέξουν Συμπαραστάτη. Η ταυτόσημη συμπεριφορά της πλειοψηφίας σ’ αυτές τις πόλεις αναδεικνύει και το μείζον.
Οι πλειοψηφίες αντιμετωπίζουν ως “λάφυρο“ εξουσίας έναν ανεξάρτητο θεσμό και επιχειρούν να τοποθετήσουν στη θέση αυτή παράγοντες από το περιβάλλον τους. Εκτιμούν πως έτσι θα έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και δεν θα εκτεθούν με τις προσφυγές πολιτών. Κινούνται με αυτό τον τρόπο εκμεταλλευόμενες από την αντίστροφη πλευρά την δέσμευση του νόμου. Προωθούν τους δικούς τους ανθρώπους, επιμένουν στην υποψηφιότητα χωρίς διάθεση συνεργασίας με την αντιπολίτευση έτσι ώστε να οδηγηθούν τα πράγματα σε αδιέξοδο, να μην εκλεγεί Συμπαραστάτης και να απαλλαγούν από έναν ενδεχόμενο πονοκέφαλο κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Όλα αυτά έχουν να κάνουν τελικά με την πολιτική κουλτούρα των παραγόντων της αυτοδιοίκησης που έχουν “εκπαιδευτεί“ να δουλεύουν στο ασφαλές περιβάλλον μιας παράταξης, πέρα και έξω από τα τοπικά κινήματα στα οποία η κουλτούρα της συνεργασίας είναι προαπαιτούμενη. Κάθε θεσμός που θα μπορούσε να διαταράξει αυτή την πρακτική στη διεύθυνση των τοπικών υποθέσεων, θα πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο ή να καταργηθεί. Η παραταξιακή λογική και επιμονή, έχει μετατρέψει την αρχή της πλειοψηφίας σε μηχανισμό επιβολής θέσεων. Και έχει εξαφανίσει τα ίχνη συναίνεσης που είναι απαραίτητα για να λειτουργήσουν θεσμικά όργανα που θα έπρεπε να αποτελούν εκφραστές της ανησυχίας των τοπικών κοινωνιών.
Η συμπεριφορά της σημερινής πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, οδήγησε την διαδικασία επιλογής σε αποτυχία και έτσι να μπορεί κάποιος να υποστηρίζει με βασιμότητα πλέον, πως όπως όλες οι εξουσίες, δεν επιθυμούν επί της ουσίας τον έλεγχο στις πράξεις τους.
Αγία Παρασκευή 1.3.2011
του Μιχάλη Γαβρά
Ορθοπαιδικού Χειρουργού
Δημοτικού Σύμβουλου Αγίας Παρασκευής
