Το αστικό αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης στην χώρα μας, περνάει μια ιδιαίτερα σημαντική κρίση, έτσι όπως εκδηλώνεται με τις απαξιωτικές συμπεριφορές των πολιτών προς αυτό.
Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η κρίση αυτή εκδηλώνεται με ιδιαίτερα τραυματικό τρόπο που είναι η αποχή. 
Οι δημότες μας έχοντας ενσωματώσει στην εικόνα, που έχουν διαμορφώσει για τον Δήμο, την απουσία επαφής, τα φαινόμενα κακοδιοίκησης, την κατ’ αυτούς έλλειψη ενδιαφέροντος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, το ατελέσφορο πολλές φορές της διαμαρτυρίας τους από τις υπηρεσίες και την διοίκηση του Δήμου, εκδηλώνουν την δυσφορία τους και απέχουν από την εκλογική διαδικασία.
Η απουσία λοιπόν ενός ενδιαμέσου οργάνου που να λειτουργεί αντί του δημότη και για λογαριασμό του είναι αυτό που και ο νομοθέτης του Καλλικράτη διαπίστωσε και δημιούργησε τον θεσμό του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο άρθρο 77: «Ο συμπαραστάτης υποστηρίζεται διοικητικά από τις υπηρεσίες του δήμου, δέχεται καταγγελίες άμεσα θιγόμενων πολιτών και επιχειρήσεων για κακοδιοίκηση των υπηρεσιών του δήμου, των νομικών του προσώπων και των επιχειρήσεών του και διαμεσολαβεί προκειμένου να επιλυθούν τα σχετικά προβλήματα, ενώ είναι υποχρεωμένος να απαντά εγγράφως ή ηλεκτρονικά εντός τριάντα (30) ημερών στους ενδιαφερόμενους.
Επίσης: «Ο συμπαραστάτης του δημότη και της επιχείρησης συντάσσει ετήσια έκθεση. Η ετήσια έκθεση παρουσιάζεται από τον ίδιο και συζητείται στην ειδική δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου….. Ο συμπαραστάτης μπορεί επίσης να προβαίνει στη διατύπωση προτάσεων βελτίωσης της δημοτικής διοίκησης και των σχέσεών της με το κοινό, τόσο στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσής του, όσο και επ’ ευκαιρία σημαντικών προβλημάτων κακοδιοίκησης που ο ίδιος εντοπίζει».
Είναι φανερό λοιπόν πως ο νέος θεσμός αποτελεί συστατικό πλέον στοιχείο αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των Δημοτών προς τα όργανα διοίκησης του Δήμου και κατά συνέπεια στο σημερινό πολιτικό αντιπροσωπευτικό μας σύστημα.
Όλα τα πολιτικά υποκείμενα του δήμου, δημοτικοί σύμβουλοι, δημοτικές ομάδες, παρατάξεις, δημοτικό συμβούλιο, δήμαρχος, επωμίζονται στην κυριολεξία στους ώμους τους την ευθύνη επιτυχίας της διαδικασίας αλλά και της επιλογής του καταλληλότερου Συμπαραστάτη.
Ο δήμαρχος, με την γνώση πως η δημοτική του αρχή, οι υπηρεσίες που προΐσταται και τα φαινόμενα κακοδιοίκησης που πιθανόν να εκδηλώνονται, είναι το αντικείμενο ελέγχου του Συμπαραστάτη, έχει μια ακόμα επιπλέον ευθύνη να αποδείξει πως ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής του Συμπαραστάτη.
Ο νομοθέτης από την πλευρά του, αναγνωρίζοντας την σημασία του ζητήματος για το πολιτικό σύστημα, υποχρεώνει το Δημοτικό Συμβούλιο να επιλέξει με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 (22 δημοτικοί σύμβουλοι) στην περίπτωσή μας, αριθμός που ξεπερνάει το μέγεθος της μεγαλύτερης δημοτικής ομάδας, που είναι της κυβερνώσας παράταξης.
Αυτό το γεγονός από μόνο του επισημαίνει την ευθύνη του δήμαρχου, να ολοκληρωθεί με επιτυχία η διαδικασία επιλογής, όχι μόνο ως επικεφαλής της δημοτικής ομάδας, που χωρίς αυτήν δεν μπορεί να επιλεγεί Συμπαραστάτης, αλλά και από την άποψη πως πρέπει να αποδείξει πως δεν έχει κανένα πρόβλημα να ελέγχεται καθημερινά από τον Συμπαραστάτη.
Είναι υποχρεωμένος λοιπόν όχι μόνο να αποφύγει την υποστήριξη παραταξιακού υποψηφίου, πράγμα που δεν έκανε στην πρώτη διαδικασία, αλλά αντίθετα να συνεργαστεί και με όλες τις άλλες δημοτικές ομάδες και παρατάξεις για την επιλογή του καταλληλότερου προσώπου, να καλύψει τη θέση του Συμπαραστάτη.
Οι διαδικασίες λοιπόν που θα επιλεγούν από την δημοτική αρχή θα αποκαλύψουν και θα κάνουν φανερό ποια είναι η αντίληψη και η θεώρηση της σημερινής αρχής στις αναγκαιότητες που επιβάλλει ο Καλλικράτης με τους νέους θεσμούς, που δημιουργεί.
Μιχάλης Γαβράς
Ορθοπαιδικού Χειρουργού
Δημοτικού Σύμβουλου Αγίας Παρασκευής
