Καταρχήν υπήρξε μια ενημέρωση από τον κο Κουρούνη που έχει εκπονήσει και την αντίστοιχη μελέτη σχετικά με το τι μπορεί να γίνει αλλά και το τι επιβάλλει ο νόμος, ο οποίος μας είπε ότι για τη χάραξη του δρόμου δεν είναι απαραίτητο να κοπεί ούτε ένα δένδρο και ότι θα μπορούσε να είναι απλά ένα λιθόστρωτο μονοπάτι περιπάτου πλάτους π.χ. 4 μέτρων και όχι 10 όπως γράφτηκε πάνω στο οποίο να μπορεί να κυλήσει όχημα στην περίπτωση που παρουσιαστεί έκτακτη ανάγκη σε κάποιο από τα υπάρχοντα κτίσματα διότι για αυτές τις έκτακτες περιπτώσεις η πολιτική προστασία επιβάλλει την ύπαρξη δρόμου, όχι απαραίτητα με τη γνωστή παραδοσιακή του μορφή.
Στο δήμο παιρνούν πλέον οι εκτάσεις 1,3 και 4 ενώ η 2 που είναι τα κτίσματα του Υπουργείου Γεωργίας παραμένουν ακόμη στο Υπουργείο και βρίσκονται υπο διεκδίκηση.
Αυτό στο οποίο συμφωνήσαμε όλοι παρευρισκόμενοι μεταξύ των οποίων ο δήμαρχος Βασίλης Γιαννακόπουλος, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Μιχάλης Γριβέας και ο δημοτικός σύμβουλος Ανδρέας Γκιζιώτης είναι ο συντελεστής μέσα στο πάρκο στις εκτάσεις που περνούν στο δήμο να πέσει στο 0, δηλαδή να μη χτιστεί τίποτε και να αξιοποιηθούν τα κτίρια του υπουργείου όταν αυτά καταφέρει να τα κερδίσει ο δήμος. Το μόνο σημείο διαφωνίας στο οποίο εμμένει ο Μιχάλης Γριβέας είναι η χάραξη της περιφερειακής οδού (έχουμε μαρκάρει με πράσινο κύκλο την αρχή και το τέλος της) η οποία υπάρχει κατα ένα μέρος και θα χρειαστεί να απαιτηθεί ένας -λογικά μικρός- αριθμός πεύκων. Ο κος Γριβέας το ενέταξε σε ένα γενικότερο σκεπτικό το οποίο παρουσιάζει ενδιαφέρον. Πλην όμως οι υπόλοιποι συμφωνήσαμε ότι ένας δρόμος -όχι με τη μορφή μονοπατιού που περιγράψαμε παραπάνω και για έκτακτες ανάγκες- θα έκοβε το δάσος στα δύο, θα ετίθετο θέμα ασφαλείας του δάσους (π.χ. από κάποιο διερχόμενο που θα πετάξει το τσιγάρο του) και φυσικά θα φόρτωνε την πόλη μας διερχόμενα αυτοκίνητα που θα θέλουν να αποφύγουν εντελώς τη Μεσογείων. Βέβαια ο κος αντιδήμαρχος αντιπρότεινε την υπογειοποίηση του δρόμου εκεί όπου θα έπρεπε να κοπούν πεύκα ώστε να μη κοπεί ούτε ένα. Πραγματικά ενδιαφέρουσα ιδέα πλην όμως πολυδάπανη και δύσκολη στην εφαρμογή της. Εμείς εδώ θα συμφωνήσουμε με τον Ανδρέα Γκιζιώτη και την πλειοψηφία των παρευρισκομένων ότι δεν πρέπει να κόψουμε το δάσος στα δύο και ήταν ενδιαφέρουσα η προσέγγισή του πάνω στην αεροφωτογραφία δείχνοντας που έφτανε το δάσος και πόσο περιορίστηκε με την οικιστική ανάπτυξη. Μια περιφερειακή οδός πιθανότατα θα επέφερε πολλά δεινά στο μέλλον. Θα ήταν μια μαχαιριά στην καρδιά του δάσους.Σήμερα λοιπόν πετύχαμε agiaparaskevi-guide.gr και πολίτες ένα πολιτισμένο διάλογο με κοινή απόφαση:
1. μέσα στο πάρκο που περιέρχεται στο δήμο να μη χτιστεί τίποτε.
2. στους αθλητικούς χώρους ο σ.δ. θα πέσει μέχρι έκει που έχουν οικοδομηθεί ώστε να μην επεκταθούν άλλο.
3. το ίδιο θα γίνει και με τα σπίτια που βλέπουν Αιγαίου Πελάγους
4. ενοποίηση του πάρκου
5. Οι τέσσερις περιφερειακοί δρόμοι -οι οποίοι θεωρητικά προβλέπονται γιατί πρέπει να περιβάλλουν τα κτίρια του υπουργείου- και τους οποίους μαρκάραμε με κόκκινο χρώμα δε θα διανοιχθούν ή θα σχηματιστούν πεζόδρομοι και έτσι το πάρκο θα είναι ενιαίο. Ο υπάρχων τσιμεντόδρομος της πύλης του υπουργείου αρκεί.
και το μόνο θέμα που παραμένει προς συζήτηση και στο οποίο ο αντιδήμαρχος δεν είναι απόλυτος είναι το θέμα του δρόμου, αν δηλαδή θα γίνει ένα μονοπάτι λιθόστρωτο να μπορεί να τσουλήσει ένα πυροσβεστικό όχημα ή ένα ασθενοφόρο (κι αν χρειάζεται να γίνει κι αυτό) και για το οποίο δε χρειάζεται να κοπεί κανένα δένδρο ή αν θα γίνει όντως ο περιφερειακός δρόμος.
Αυτό που δε συζητήθηκε μολονότι το θέσαμε είναι το ζήτημα της πυρασφάλειας και της δολιοφθοράς. Το πάρκο αυτό είναι κυριολεκτικά ξέφραγκο αμπέλι και θα πρέπει άμεσα να περιφραχθεί και να τοποθετηθεί πυροφυλάκιο.
Τα περί επέκτασης της εξέδρας του γηπέδου και ανέγερσης εμπορικών χώρων διαψεύστηκαν ενώ όπως κατανοείτε με βάση τα παραπάνω δε θα μπορούν να πραγματοποιηθούν. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει και υπήρξε συμφωνία σε αυτό ήταν να βρεθεί μια δικλείδα ασφαλείας ώστε η οποιαδήποτε δημοτική αρχή μετά από π.χ. 5-10 χρόνια να μην πατήσει πάνω στο νόμο και να ανοίξει δρόμους ή να αλλάξει τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Το έτερο και εξίσου σπουδαίο διότι αφορά τη δημόσια υγεία αλλά και το φιλοζωικό μας συναίσθημα είναι αυτά που γίνονται στα κτίρια αυτά για τα οποία μάθαμε ότι εξεδόθη και πολεοδομική άδεια για να ανακαινιστούν. Εκεί λοιπόν γίνονται πειράματα αφθόδους πυρετού και καύσεις νεκρών ζώων. Όπως καταλαβαίνετε τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα για τη δημόσια υγεία αλλά και για τα άμοιρα τα πειραματόζωα. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε καταρχήν τη Δάφνη Γαβρίλη και τον Κώστα Γεωργόγλου που στήριξαν την προσπάθεια και συνδιοργανώσαμε αυτή τη συγκέντρωση, η οποία θεωρούμε ότι πέτυχε και θα παρακολουθήσουμε όσο μπορούμε ώστε να δούμε ότι θα τηρηθούν αυτά που όλοι μαζί κουβεντιάσαμε και συμφωνήσαμε. Επίσης θέλουμε να ευχαριστήσουμε το δήμαρχο Βασίλη Γιαννακόπουλο, τον αντιδήμαρχο Μιχάλη Γριβέα και το δημοτικό σύμβουλο Ανδρέα Γκιζιώτη (επικεφαλής της Ανθρώπινης Πόλης) γιατί αν εξαιρέσουμε ένα δίλεπτο μιας διαφωνίας, πραγματικά κινήθηκαν εξωπαραταξιακά και κουβέντιασαν σε πολύ καλούς τόνους με όλους μας το θέμα του δάσους για σχεδόν δύο ώρες. Επίσης ευχαριστούμε και τον ρεπόρτερ της δημοτικής ιστοσελίδας που μας πλησίασε, ζήτησε τα στοιχεία μας ώστε στο άρθρο που θα ανέβει στην ιστοσελίδα να κάνει την αναφορά σε εμάς ως διοργανωτές. Ήταν μια κίνηση ευγένειας και fair play.
Αποδεικνύεται λοιπόν για άλλη μια φορά ότι όταν οι πολίτες δρουν συλλογικά και το "παραταξιακό" μένει στην άκρη, τότε μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Το πετύχαμε με τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες στη Μεσογείων, συνεχίζουμε τώρα υπεύθυνα με το πάρκο δίχως τρομοκρατία / τρομολαγνεία αλλά και αποφεύγοντας τη χορήγηση νάρκωσης για βαριά επέμβαση. Όλοι μαζί για το πάρκο μας. Και μη ξεχνάτε, τα δένδρα τα βρήκαμε, δε μας βρήκαν.
